Odzew Swiateczny do MLODYCH Braci i Siostr Polakow.

Post zainspirowany i zadedykowany OliG.

Siedze po nocy i rwe prawie doslownie wlosy z glowy (nieczesane od 4-5 dni!) przypominam sobie te katusze w domu rodzinnym, jako dzieciak jeszcze, ten wyscig z czasem, te pogon za jakims IDEALNYM stanem rzeczy, byle zdazyc przed Wielkanoca...

Zdazyc z czym? Zaharowaniem sie do upadlego? Osiagnieciem harmonii zupelnej trwajacej 13 sekund... do momentu, kiedy goscie zapukaja do drzwi i zburza ten idealny stan, a my podpierajac sie na rzesach bedziemy uslugiwac, podawac, zabawiac, marzac o pachnacej, miekkiej poscieli i swiezo wywietrzonej sypialni, o ciszy, odpoczynku, chwili dla siebie.

Powiedzcie mi, ze sie myle!

Nie poruszam watkow i pobudek religijnych Swiat Wielkanocnych. Interesuje mnie tylko okraszanie ich swiecka tradycja ZASTAW SIE/(ZARZNIJ SIE), A POSTAW SIE!

Wiekszosc z nas, "mlodych doroslych" kobiet z dzieciakami ponizej 10 lat (statystycznie) biega do pracy na 120% etatu, wozi dzieci na zajecia pozalekcyjne (ktorych 20 lat temu, jak my dorastalismy NIE BYLO!) a mimo to powiela schemat "swiateczny" wyniesiony z domu rodzinnego, nie podwazajac go.

Mowie to z przekonaniem, poniewaz sama nalezalam do tego grona do niedawna. Nie umialam inaczej. Nie wiedzialam, ze sa inne PRAWDY, ze sa inne metody, zwyczaje, pomysly. Nie wiedzialam, ze moge sie od tych moich, "wrodzonych" uwolnic. Do momentu, kiedy przyplacilam to niemal zdrowiem.

I dzis dziekuje, wysiadam, mowie stanowcze nie. Robie po mojemu.

Bedzie salatka jarzynowa, babka piaskowa, baranina w cudownym sosie (hinduskim!), jajka z majonezem, cwikla, rosol, pasztet (MAMUSINY!), bo jedzenie, smak, rozkosz podniebienia maja dla mnie znaczenie. Ale sprzatanie, na ktore juz nie starczy sily, juz nie!

Ucieklam z rodzina do domu letniego i chowamy sie wspolnie przed urokami "goszczenia". Bo harmonia nasza wlasna, rodzinna, prywatna jest nam w tej chwili najbardziej potrzebna.

Nie chce sabotowac Wielkanocy. Trzymam kciuki za Wasza SWIETOWANIE i Wasze POTRZEBY, rozkwitajace, wychylajace sie niesmialo spod ciezkiego plaszcza tradycji i przyzwyczajenia do martyrologii.

A jesli jeszcze Was nie przekonalam, zanuce za Gawlinskim, "Mamy tylko chwile...  Zanim minie nasz czas..."

Zobaczcie piekne video na: https://www.google.se/search?q=mamy+tylko+chwile&oq=mamy+tylko+&aqs=chrome.3.69i57j0l5.3884j0j7&sourceid=chrome&es_sm=0&ie=UTF-8

A skoro Wielkanoc, to przypomnijmy sobie jeszcze:

"I tak wszystko to, co mamy jest w naszych sercach." To jest OCZYWISCIE "kolejny poziom wtajemniczenia", ale on przed nikim nie jest zamkniety.

ZAPRASZAM.

 

OlaG.

17 april 2014 09:09

<3 <3 <3

 

koma

19 april 2014 08:39

Kasik masz racje z tym szalenstwem swiatecznym,popieram!my wprawdzie mamy gosci jutro ale kazdy przynosi cos do jedzenia,wiec ja szykuje to co i tak bym zrobila tylko dla nas ,no tyle ze wiecej.A sprzatanie zaczelo i skonczylo sie na myciu okien,ale raz na rok trzeba;-)
Sciskam Was wielkanocnie i dobrych rodzinnych swiat!

Kasia

19 april 2014 10:11

Dziekuje Kochanie. Dla Was tez :)
Madre rozwiazanie ze "zrzutka", mozna tez cos nowego sprobowac :)
Pozdrowienia dla Waszych Gosci!
To w koncu jedna z niewielu okazji, kiedy jest czas na spotkania.
A my kiedy???? ;)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...