Maybe it never happened to you, this light (or very strong) feeling of anxiety when the new week kicks in, this not really explicable worry surrounding your brain like a fog, not letting you think clearly, this heavy stone in your stomach preventing those full, lifesaving breaths.

For me it was, and still sometimes is, a spice of every mornig. Sometimes there can be a reason, sometimes it feels as if the SYSTEM goes on its own and the cortisol levels to go up to the skies and turn on the fight or flight responses, ALL BY ITSELF.

But it is actually not true. Our body got used to this KICK in the morning. It can help us get going, but too much can start an avalanche of thoughts which come one after another and give us STRESS and this beautiful (NOT!!) feeling of anxiety.

When you feel that it kicks in, and it is almost always mostly physiological - at least for me, you start breathing quicker, maybe your hands shake or sweat...

Then STOP. Seriously God damn it! STOP! Whatever you are doing. Stand up straight and proud, put your hand on your stomach or chest. Take one deep breath and ask yourself: WHAT AM I DOING? Is it how I want my day, my week to start? Is there really a reason for this? If yes, I WILL FIGURE IT OUT during the day, not NOW. If not, why waste my day and my energy on something I can CONTROL, as long as I know what it is. And it is ONLY me and my body's hormones. And funny thing, they DO what my thoughts ask them to do. So tell them, that if it is IN YOUR POWER, you will fix it during the day, the week, whenever. But if it is NOT, it is meaningless to WASTE your time. Go on! Tie your shoes and start this beautiful new week with GRATITUDE, that you still have time on this Planet.

Love to All.

***

(Wersja polska)

Moze Wam sie to nie zdaza, zaczynac nowy tydzien z lekkim poddenerwowaniem, z jakas nie do konca zrozumiala obawa, ktora osnuwa mozg lekka mgielka, ktora nie pozwala jasno myslec, ktora kladzie sie ciezarem gdzies na rzoladku i nie pozwala na pelen oddech?

Dla mnie to byl, i czasami nadal jest, moj chleb powszedni. Czasem jest jakis powod, a czasem mam wrazenie, ze moj SYSTEM sam kontroluje poziom kortisolu, hormonu stresu, i bez mojej swiadomoej decyzji przygotowuje mnie do ucieczki.

Ale to nie prawda. Nasz organizm sie juz nauczyl, ze ten lekki kopniak rano pobudza nas do dzialania, ale zbyt wiele togo "dobra" moze spuscic nam na glowe lawine mysli i reakcji, ktore jedna po drugiej zafunduja nam reakcje stresowa i to, nie takie znowu piekne, uczucie leku. Przed czyms niezdefiniowanym.

Kiedy nadchodzi, jest to reakcja niemal zupelnie-przynajmniej dla mnie, fizjologiczna, zaczynam szybciej oddychac, moze mi sie lekko trzesa rece, poce sie...

Jesli to kiedys rozpoznasz, ZATRZYMAJ SIE, na milosc Boska, poprostu sie ZATRZYMAJ. Stan prosto, dumnie, odwaznie, poloz reke na brzuchu, moze na piersi. Wez gleboki oddech i zapytaj samego siebie: CO JA ROBIE? Czy tak ma sie zaczac ten nowy dzien, nowy tydzien? Czy mam faktyczne powody do poddenerwowania? Jesli tak, WEZME SIE ZA NIE w ciagu dnia, nie TERAZ. Jesli nie, dlaczego mam tracic czas i energie na cos, co moge przeciez KONTROLOWAC, skoro wiem, skad pochodzi. A to sa TYLKO moje hormony. I - smieszna sprawa - one tancza tak, jak moje wlasne mysli im zagraja. Wiec powiedz sobie glosno i wyraznie, jesli to jest W MOJEJ MOCY, to ja to zalatwie, dzis, w tym tygodniu, jak przyjdzie czas. Ale jesli to jest POZA moja strefa dzalania, to TRACE wlasnie czas i sily.

Daj spokoj czlowieku! Zawiaz wreszcie buty i wyjdz na przeciw temu pieknemu, nowemu tygodniowi z wdziecznoscia, ze nadal tu jestes i mozesz dzialac.

Serdecznosci.

I seriously wonder if doing such things after my ordinary bed time puts me down or keeps me sane...?

I enjoy indulgence, so I guess it is the latter :)
***
Powaznie sie zastanawiam, cz robienie takich rzeczy po dobranocce mnie dobija, czy zachowuje przy zdrowych zmyslach...?

Lubie sie delektowac, wiec chyba to drugie :)

Love and 'night to All.
Serdecznosci i dobranoc.

They say EVERYTHING depends on the PERSPECTIVE.
I agree. From this perspective life is more than OK <3
I contemplate gratitude.
2 more minutes, pizza dough is rising.

***
Mowia, ze wszystko zalezy od punktu widzenia.
Zgadzam sie. Z tego punktu widzenia (i siedzenia) zycie jest nawet bardziej niz OK <3
Pielegnuje w sobie wdziecznosc. Jeszcza 2 minuty, bo ciasto na pizze rosnie.

Love and Gratitude to All.
Serdecznosci i Wdziecznosc Wszystkim.

I was sitting on front of my computer late Sunday morning, sun shine burning my knee through the window, thinking intensively what I would like to share with you today.

But it is too much happening around me, no space to think really.

So I take a BREAK. I change my plan. It is NEW to me :) But I refuse to get FRUSTRSTED...

Ok, I got frustrated already, but I want it to STOP. I don't want to spoil my Sunday.

So I take these beauties and my even more Beautiful Son.

and we go for a walk.

Love and Blessed Sunday to All.

Each day, we do our best. At work, at home, as a parent, spouse, colleague...

Codziennie staramy sie najlepiej jak potrafimy. W pracy, w domu, jako rodzic, malzonek, kolega...

We spin our webs according to given plan, we know where we belong in the structure. From dusk till dawn we have a ROLE to play.

Splatamy nasze pajeczyny wedlug wzoru, znamy nasze miejsce w szeregu. Od switu do nocy spelniamy jakas FUNKCJE.

How do you rule on weekends? Do you give yourself right to a BREAK? Or you just continue with new tasks? MUST DOS!

A jak dzialamy w weekend? Dajemy sobie prawo do PRZERWY/REGENERACJI? Czy wypelniamy kolejne zadania? NIECIERPIACEZWLOKI!

I know it can feel weird at first. But imagine what you could think SELFISH for a moment. Say NO to something and be with YOURSELF a short moment. Take a REST as zebras do after being chased by lions? In order to be able to SURVIVE next chase when it comes. NEXT working week maybe?

Wiem, ze mozna sie w tym czuc nieswojo na poczatku. Ale wyobraz sobie bycie SAMOLUBNYM, przez chwile. Powiedz czemus NIE i pobadz chwile ze SOBA. Zlap oddech, jak zebra po ucieczce przez lwem? Zeby moc PRZEZYC kolejna ucieczke. Moze NASTEPNY tydzien pracy?

Please, do not NEGLECT yourself and your tiredness during weekends! STOP and think striped!

Prosze, NIE ZANIEDBUJCIE siebie i nie ignorujcie wlasnego zmeczenia. ZATRZYMAJCIE sie na chwile i pomyslcie w paski!

Love and Stripes to All.

Serdecznosci w Paski Wszystkim.

Kick my ass for being sentimental, but beauty IS everywhere!

Piekno jest WSZEDZIE!

When I hear this question: Is glass half empty or half full? I get sooooo tired, and soooooo bored.

Who cares?

I fill my glasses as much as I WANT to!

Like this morning:

Full to the top! With GOODNESS and Vitamins!

More! I DARE to put it on a white, handmade tablecloth! Because it will make my morning a bit MORE :)

And if I want even more?

Check it out! This glass might be dirty, but it is (damn me!) filled OVER THE TOPP!

Was it even possible? I made this possible, because I did not hesitate to pour A LITTLE BIT MORE!

And what if one day I don't want it to be full. Maybe the QUALITY is more important than the quantity sometimes?

Fot. Monika Henriksson (www.polkawszwecji.wordpress.com)

There you have me caught on picture indulging in my new addiction: Espresso Macchiato.

Pure pleasure in a HALF EMPTY glass. (A full glass of this could kill me ;)

So let me put it this way:

I choose the size of my glass.

I take control over what is in it.

I decide how full or empty it is, to my own GOOD!  

Weekend is waiting at the door. Some glasses will be filled, raised and inevitably also emptied   

Be kind to yourselves!

Love and Refreshing Drinks to All.

Tlumaczenie postu/Polish version of: DARING even more!

Otwarcie bloga i wystawianie sie na ocene publiczna bylo przerazajace.
Dzis przekroczylam po raz kolejny te granice i zwiekszylam stopien wlasnego przerazenia. ZebraZone znajduje sie od dzis oficjalnie na Facebooku, co laczylo sie z wyslaniem osobistych zaproszen do polubienia mojej strony i mojej pracy do wszystkich Przyjaciol na FB.
Wlacznie z kolegami z pracy, ktorzy wlasciwie byli pobieznymi tylko, ale zawsze, swiadkami mojego wypalania sie.
Wlacznie z dawnymi kolegami ze szkoly, ktorych zgodnie z porzadkiem rzeczy powinnam czarowac na jakims klasowym spotkaniu za kilka lat, jakie to mam idealne zycie.
Wreszcie nawet dalsza rodzina i przyjaciolmi, ktorzy przez caly ten czas, na odleglosc mysleli, ze wszystko jest w porzadku.
A NIE BYLO.
Ale poprawia sie, i moj blog jest kolejnym krokiem w strone odzyskania harmonii.
Zapraszam Was na te podroz razem ze mna!

Duzo slyszalam przez ostatni rok o tym, ze ludzie najbardziej spelnieni w zyciu, to ci, ktorzy maja odwage przyznac sie do swojej bezbronnosci, zaryzykowac okazanie jej innym.
Tak OTO JESTEM, dzielac sie SERCEM i swoimi slabosciami. Odwaga to przeciez zadne wykroczenie!

Serca i Odwagi Wszystkim!

P.S Bardzo chcialabym uslyszec jakis malenki chociaz odzew, czy te tlumaczenia na polski sa dla Kogos przydatne. Z wiadomych wzgledow ilosc energii jaka mam w zanadrzu w tej chwili jest ograniczona, a chcialabym ja wykorzystac jak najlepiej :) K