Jag har nämnt det förr. Men nu kom frågan upp igen och det fick mig att fundera ordentligt…

”Är du säker att det bara är utmattning som du lider av?”

Vad svarar man på det? Hur reagerar man?

Många månader av terapi lärde mig att jag inte ska behöva reagera ALLS.

Att jag inte behöver VÄRDERA frågan. Den kanske har en annan innebörd för mig än för den som yttrade den.

Jag kan återkomma senare. När jag har funderat…

Och nu har jag funderat.

Självklart att det är något mer jag lider av. Nämligen allt det som fick mig att hamna i utmattningen.

För även om man sakta men säkert frisknar till, vilar upp sig, bygger upp sig på nytt och till sist förhoppningsvisst friskförklaras… Allt detta betyder inte att man är BOTAD från hela den SKITEN som fick en att ramla ihop.

I mitt fall allt från att sätta gränser för omvärlden, lyssna på kroppen, respektera mina egna begränsningar, respektera mina egna behov, gilla mig själv nog för att ställa mig själv på första platsen i livet ibland utan skam!

Listan är lång.

Och så länge jag inte håller fokus på dessa saker, och många fler!, så NEJ, jag blir inte HELT frisk.

Och om jag inte tänker rätt, prioriterar rätt, och om jag inte försätter mig i en sådan miljö som gynnar mitt tillfrisknande så BLIR jag aldrig BRA!

Dessutom är hälsan en färskvara. Det är ingen trofé som man kan sätta på hyllan när man en gång fått det. Det är mer som en buske som måste hållas vid liv.

Ja, var rädda om era buskar!

Juz o tym wspominalam, pamietam. Ale kiedy pytanie postawiono mi po raz kolejny dalo mi to wiele do myslenia...
"Jestes pewna, ze masz tylko to wypalenie? Moze to cos jeszcze?"
Co odpowiedziec na takie pytanie? Jak sie zachowac?
Wiele miesiecy terapii nauczylo mnie, ze nie musze reagowac WCALE, jesli nie chce.
Nie musze przydawac takiemu pytaniu WARTOSCI. Byc moze zreszta ta wartosc jest zupelnie inna dla mnie niz dla pytajacego?
Moge odpowiedziec pozniej. Jak sie zastanowie...

No i wlasnie sie zastanowilam.
To chyba oczywiste, ze cierpie na cos wiecej. A mianowicie na to wszystko, co mnie do wypalenia doprowadzilo. Poniewaz nawet, jesli powoli, ale konsekwentnie sie zdrowieje, regeneruje sily, odbudowuje siebie i w koncu uznaje za ZAleczonego, to nie jest sie niestety AUTOMATYCZNIE WYleczonym z zachowan, ktore cale to bagienko spowodowaly.

W moim przypadku to stawianie granic, sluchanie sygnalow wlasnego ciala, szanowanie granic swojej sily i wytrzymalosci, szanowanie wlasnych potrzeb, polubienie siebie na tyle, by pozwolic sobie BEZ WSTYDU i POCZUCIA WINY zajac czasami pierwsze miejsce.
Lista jest dluga.
I jak dlugo nie bede koncentrowac sie na tych wlasnie sprawach, i wielu innych!, to NIE, NIESTETY, nie WYzdrowieje do konca. Jesli nie bede MYSLEC SAMA o tym, co jest teraz dla mnie najwazniejsze, jesli wyzdrowienie nie bedzie moim najwyzszym PRIORYTETEM, jesli moje otoczenie nie bedzie dopasowane do mojego celu glownego, to bede DREPTAC W MIEJSCU!

Poza tym zdrowie, to swiezy towar. To nie puchar, ktory raz wygrany stawia sie na regale na wieczna pamiatke. Jest raczej jak krzak, ktory trzeba konsekwentnie utrzymywac przy zyciu.

Wiec prosze, troszczcie sie o Wasze krzaki!

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...