Wczoraj wieczor dominowalo poczucie pustki.

Spalam 10 godzin z malymi przerwami.

Rano, niechec. Do jedzienia, do ludzi, do spaceru w sloncu.

W stresie przygotowan porannych (zupelnie NIEPOTRZEBNYM!) moj Aniol Stroz mowi "Ty decydujesz" i wychodzi do pracy.

W drodze z przedszkola zatrzymuje sie na pobliskim placu zabaw. Jest laweczka. Pusto, jasno, cicho. Niedobawione foremki spia w wilgotnym piasku.

Wyglada na to, ze wystarczyloby najcichce echo dzieciecego smiechu aby zaczely wirowac i tanczyc w powietrzu.

Igårkväll fanns det ingen ork, ingen lust, bara tomhet.

Efter 10 timmars sömn vaknade jag till en känsla av olust. Mot mat, människor, eller tom min vanliga promanaad i solen.

Mitt i all morgonstress (ONÖDIG!!) säger min Ängel "Det är du som bestämmer" och går till jobbet.

På vägen hem från dagis stannar jag till på en lekplats. Sätter mig (förståss!) på en bänk. Det är tomt, ljust och så tyst. Olekta leksaker sover i sanden i väntan på skrattande barn som kan få hela kalaset att snurra i luften.

Odwracam obiektyw. Niedoodpoczywana, niedopieszczona, nieswoja twarz.

På andra sidan kameran syns det en outvilat, o-ompysslat, o-eget ansikte.

Dopiero w domu, po kilku godzinach, w ferworze zajec wykonywanych niechetnie, spogladam na te twarz i dochodzi do mnie, skad ta pustka:

Niedoodpoczywana.

Niezauwazona.

Zaniedbana.

Jakby nieswoja buzia.

Först hemma, efter flera timmars pyssel med det ena och det andra, just när jag tittar på detta ansikte, förstår jag vad det är.

JAG ÄR SÅ J Ä V L A   T R Ö T T fortfarande ! ! !

Ratunek? Kazdy ma mam nadzieje swoja jego wersje. Dla mnie dzis to:

Pyszna kawa i truskawa, nad lista zadan skreslam slowo SRODA i "bezczelnie" acz z czuloscia, w samym srodku dnia, nakrywam sie koldra i ide dalej spac. Tylko, kur..., jeszcze rozwiesze pranie...

Vad göra?

Ta en (vacker!) kopp kaffe med jordgubbar till, stryka bort ordet ONSDAG på dagens att göra lista, och sedan gömma mig under filten. Det är det jag ska göra. För att jag bryr mig om mig själv. Det bör ni andra också göra, på ert egna, passande, alldeles NÖDVÄNDIGA sätt.

 

koma

2 juli 2014 21:57

Napewno nie niezauwazona ,ja sobie nie wyobrazam zeby nie wejsc codziennie na Twojego bloga!i te piekne zdjecia!

Kasia

3 juli 2014 17:32

Dzieki Kochana :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...