Sa ferie jesienne.

Höstlov.

Syn sie rozchorowal na ucho ale bez temperatury, wiec bryka i tanczy. I o dziwo.. rysuje! Moje matczyne serce spiewa z radosci :)

Sonen fick ont i örat men är inte febrig så han orkar hoppa och dansa. Och... äntligen börjar han RITA! Mammahjärtat hoppar av glädje :)

Jestesmy na wsi.

Vi är på landet.

Ogien w kominku.

Brasan är tänd.

Temperatura na zewnatrz pod koniec pazdziernika jak w tegoroczny Midsommar (koniec czerwca).

Cisza. Dzis nawet slonce.

Samma temperatur ute nu som det varit vid Midsommar iår.

Det är tyst och soligt idag.

Mysli niektore w glowie dojrzewaja jak... wino, albo jak ser jakis przepyszny. Baaardzo powoli nabieraja smaku i charakteru.

Inne fermentuja szybko i tworza mieszanke wybuchowa. Drzenie niecierpliwe calego ciala. Po twarzy przebiega usmiech.

Vissa tankar mognar som... vin, eller någon riktigt god ost. Sakta, sakta fylls det på med smak och karaktär.

Andra fementerat hastigt och är redo att explodera. Hela kroppen skakar nästan otåligt. Ett leende skymtar  på läpparna.

Pilnuje sie niezmiennie, bo cialo interpretuje nadal nowa, pulsujaca energie jak STRES, jak zagrozenie. Zapomina wtedy o glebokim oddechu i koncentracji na sobie, na obecnej chwili, na SENSIE kazdej czynnosci.

I na BEZ-sensie robienia czegokolwiek, jesli ta czynnosc nie przenosi mnie w jakies choc odrobine lepsze miejsce.*

Przeradzam sie w tych chwilach w karykature czlowieka, glowe z nogami, bez CENTRUM.

Jag är ständigt på min vakt. För kroppen ser ingen skillnad mellan den där nya, sipprande energin och STRESS. Den känner hot.

Då är det lätt att glömma djupa, lugnande andetag, koncentrationen på det varande ögonblicket, på MENINGEN, som varenda handling börde ha med sig.*

Jag förvandlas till en huvudfoting utan CENTRUM.

Nabijam sobie w tych chwilach siniaki, ktorych pochodzenia potem nie pamietam. Nie pamietam nawet bolu, ktory im towarzyszyl.

To jeden z pierwszych znakow ostrzegawczych dla tych, ktorzy zyja na autopilocie, ktorzy zyja, niestety... BEZMYSLNIE.

Strasznie brzmi, prawda?

Efter dessa hemsta stunder dyker det upp blåmärken på min kropp. Jag minns oftast inte var de kommer ifrån, jag minns inte smärtan.

Det är ett jättetydligt tecken på att man kör på autopilot, att man, tyvärr, lever TANKLÖST. Att man inte är uppmärksam på livet som bara passerar förbi.

Visst låter det hemskt?

Ja odmawiam niniejszym dalszego bezmyslnego zycia. Nawet na wrzosy i opadle liscie nie patrze juz bezmyslnie. Nawet ciemnosc jesienna ma dla mnie jakis sens :)

Jag tackar härmed nej till ett tanklöst liv. Jag uppmärksammar höstlöven, höstljungen, hela höstskiten och försöker se meningen med det.

Przyjmuje je z wdziecznoscia i delektuje sie czym sie da! :)

Och jag tackar för ytterligare en dag då jag kan få vara här! :)

Love and peace within!   

*W jaki sposob przemienic taka czynnosc, jak np. zmywanie naczyn na katapulte, ktora przeniesie nas w stan lepszy od wyjsciowego? Medytuj, oddychaj, odpoczywaj psychicznie. Szoruj kazdy talerz i kazda lyzke swiadomie i z wdziecznoscia, ze ja masz, ze masz co nia wkladac do ust, ze masz rodzine, ktora zasiada z Toba do posilku, wariantow jest wiele. Znajdz je i kultywuj na codzien! :)

*Hur förvandlar man en vardagssysla, som t.ex att diska, till en katapult mot välmående? Meditera, andas, vila huvudet. Putsa varje tallrik, varje sked med en känsla av tacksamhet, för du har mat som du ätit med dem, du kanske har en familj som du delat måltiden med, you name it! Hitta din egen variant av tacksamhet och öva på den dagligen! :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...