Min psykolog sa till mig för länge sedan att vi alla har ett inre barn som var och en behöver att bekanta sig med och ta hand om i vuxen ålder.

Det lät liiiite... barnsligt, och mycket hokus-pokus för mig.

Jag har inte kunnat HITTA något inre barn inom mig först. Inget ansikte, ingen bild. Ingen FÖRSTÅELSE vad det var jag letade efter. Egentligen.

Moja psycholog wyjaśniła mi dawno temu, że każdy z nas nosi w sobie Wewnętrzne Dziecko, z którym należy się zapoznac i zajmować się nim.

Troche to dla mnie brzmiało... dziecinnie? I jak jakieś dyrdymały!

Nie mogłam zidentyfikować żadnego dziecka. Żadnej twarzyczki, żadnego obrazu siebie. Nie rozumiałam, czego właściwie szukam nawet.

Och så var jag ute och gick, en vanlig morgonpromenad någon gång på höstkanten. Till slut kom jag fram till en jättebrant backe. Kroppen hade ingen lust att klättra upp för backen, och ingen ork att vända.

Så jag började gå, sakta, trögt, med tunga steg.

Och så... där och då... tänkte jag såhär:

Kom, Kasiula, jag ska hjälpa dig upp. Det är ingen fara. Lite tungt bara, men vi klarar det tillsammans.

Och det GICK! Jag kom upp för backen och fortsatte min promenad, inte längre ensam, men med en cirka sjuårig flicka med två flätor och lugg. En röd-vit rutig klänning och vita sandaler. Så ser mitt Inre Barn ut.

Aż pewnego dnia, na jesiennym spacerze dotarłam do wysokiego wzniesienia. Nie bardzo miałam siłę się na nie wdrapać, zawrócić też nie bardzo mi się chciało. Zaczęłąm powoli, ociężale, krok za krokiem pokonywać jednak to wzniesienie.

I włąśnie tam, na tej drodze pomyślalam:

Choć KASIULA, pomogę ci. Damy radę, to tylko małą górka.

I doszłyśmy. Ja, i moje Wewnętrzne Dziecko, około siedmioletnia dziewczynka z grzywką i warkoczykami, w czerwono-białej sukience w kratkę i w białych sandałkach.

Jag kan inte förklara detta med psykologista termer. Jag vet bara att när jag tänker på HENNE, som bor där inne, så är jag snällare mot mig själv, den stora, vuxna, ansvarsfulla, tråkiga tanten.

Nie umiem tego właściwie wyjaśnić z psychologicznego punktu widzenia. Wiem tylko, że kiedy o NIEJ myślę, udaje mi się czasami być milszą dla mnie samej, tej dużej, dorosłej, odpowiedzialnej, nudnej starej baby.

Och den som lär mig mest om att visa tålamod - även mot mig själv - är min nästan sexåriga son, G.

Ten, od kogo najwięcej uczę się okazywania cierpliwości nawet samej sobie jest mój prawie sześcioletni Synek G.

Det är han som visar hur jag kan vara lite mer lekfull och inte så jäkla perfekt hela tiden.

Jag kan trycka ihop degen på ett nytt sätt när jag lagar julmaten och ingen dör av det!

To on pokazuje, że bawić się można w każdym wieku, że nic nie musi być takie cholernie idealne.

Że pierogi można sklejąc w różne storny. I tak będą pyszne!

Man kan gå hela sitt vuxna liv och vara sur på sina föräldrar att de inte kramat en nog när man var liten.

Men det hjälper ju INGEN.

Nu kan jag säga till mig själv: de har gjort så gott de kunnat. Det är ingen som medvetet sårar eller skadar sitt barn. De har bara inte vetat bättre.

Można całe swoje dorosłe życie przeżyć w goryczy, że rodzice nas wystarczająco dużo nie przytulali.

I komu to pomoże?

Dziś mogę siebie sama pocieszyć: robili, co mogli. Nokt świadomie nie rani czy nie krzywdzi swojego dziecka. Takie były czasy i oni roboli to, co WTEDY uznawane było za najlepsze. 

Men IDAG kan JAG veta bättre. Allt jag gör mot mig själv och mitt lilla jag kan jag själv STÅ FÖR nu.

På samma sätt som jag ALDRIG kommer säga till min Son: du är värdelös, kolla bara på andra så duktiga de är, så ska jag inte säga så till mig själv. Mer, jag kommer inte tänka så!

Kanske...

En dag.

För än så länge har jag inte blivit så bra på att vårda mitt Inre Barn. Jag saknar bäde kärlek och tålamod. Men mest kärlek.

A DZISIAJ to moja kolej, żeby wiedzieć LEPIEJ.  Wszystko, co robię sobie i mojemu Wewnętrznemu Dziecku to mój wybór i odpowiedzialność. Tak, jak NIGDy nie powiem mojemu Synkowi, że jest do kitu, i żeby zobaczył, co inne dzieciaki dookoła potrafia, tak nie powinnam siebie torturować podobnymi słowami, myślami.

Nie powinnam.

Może jutro mi się uda.

Bo dziś to jeszcze różnie... Brakuje jeszcze często cierpliwosci i miłości do Kasiuli.

Jag kanske ska låta mitt inre barn skriva en önskelista till Tomten denna jul! Va´fan! Varför inte!!!

DET ÄR ALDRIG FÖR SENT FÖR EN LYCKLIG BARNDOM!

Ja pierdykam! A może ja siądę i dam jej napisać list do świętego Mikołaja? A co? Zabroni mi/JEJ ktoś!!

NIGDY NIE JEST ZAPÓŹNO NA SZCZĘŚLIWE DZIECIŃSTWO!

Love and peace within!   

 

iiww

14 december 2014 23:31

Łzy :(

Kasia

15 december 2014 10:01

Mam nadzieję, że łzy już obeschły. Bo miało być pokrzepiająco!

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...