Ostatnio było i o kąpieli, i o tańcu. A właściwie jak zawsze, o życiu.

Nie udało mi się sprowokować nikogo do dyskusji na temat naszej siły sprawczej w naszym własnym życiu, może ciężki czas, zimno, ciemno, pączki trzeba lukrować, lub wcinać...

Ale przypomniało mi się powiedzonko stare, że w życiu trzeba być jak kaczka, na powierzchni niby spokojna i niewzruszona, a pod wodą przebiera płetwami co sił, do celu.

Taki trochę UNDER COVER, albo po naszemu z-cicha-pękł.

To nie do końca mój styl. Mój styl to tańczyć tak, jakby nikt nie patrzył (to prawda, mam świadków!)

A tu, proszę spojrzeć, są kaczki, które nawet kąpią się tak, jakby nikt nie patrzył!

W samym centrum Sztokholmu! :)

I koło chwilowo się zamknęło!

På senaste tiden skrev jag både om bad och om dans. Eller egentligen så var det om livet, förstås.

Det blev inte mycker diskussion om den där dansen och dansaren (livet själv!) men det var inget enkelt ämne, sådär mitt i veckan.

Men jag kom att tänka på ett gammalt ordspråk istället, att i livet ska man vara som en anka, cool och oberörd på utsidan men vifta med fötterna som en galning under ytan, mot sitt mål.

Det är en liten UNDER COVER aktivitet liksom.

Inte min stil direkt. Jag är mer den som dansar som om ingen tittade på (seriöst, jag har vittnen!).

Och så såg jag dessa ankor igår, som badade mitt i Stockholm,  mitt på blanka dagen, som om ingen tittade på.

Och så plötsligt hängde allting ihop en liten stund igen :)

Love and peace within!