Ostatnio było i o kąpieli, i o tańcu. A właściwie jak zawsze, o życiu.

Nie udało mi się sprowokować nikogo do dyskusji na temat naszej siły sprawczej w naszym własnym życiu, może ciężki czas, zimno, ciemno, pączki trzeba lukrować, lub wcinać...

Ale przypomniało mi się powiedzonko stare, że w życiu trzeba być jak kaczka, na powierzchni niby spokojna i niewzruszona, a pod wodą przebiera płetwami co sił, do celu.

Taki trochę UNDER COVER, albo po naszemu z-cicha-pękł.

To nie do końca mój styl. Mój styl to tańczyć tak, jakby nikt nie patrzył (to prawda, mam świadków!)

A tu, proszę spojrzeć, są kaczki, które nawet kąpią się tak, jakby nikt nie patrzył!

W samym centrum Sztokholmu! :)

I koło chwilowo się zamknęło!

På senaste tiden skrev jag både om bad och om dans. Eller egentligen så var det om livet, förstås.

Det blev inte mycker diskussion om den där dansen och dansaren (livet själv!) men det var inget enkelt ämne, sådär mitt i veckan.

Men jag kom att tänka på ett gammalt ordspråk istället, att i livet ska man vara som en anka, cool och oberörd på utsidan men vifta med fötterna som en galning under ytan, mot sitt mål.

Det är en liten UNDER COVER aktivitet liksom.

Inte min stil direkt. Jag är mer den som dansar som om ingen tittade på (seriöst, jag har vittnen!).

Och så såg jag dessa ankor igår, som badade mitt i Stockholm,  mitt på blanka dagen, som om ingen tittade på.

Och så plötsligt hängde allting ihop en liten stund igen :)

Love and peace within!     

 

Maryla

15 februari 2015 20:11

Zasmialam sie głośno z tego z-cicha-pękł 😂😂😂!! Od lat tego wyrażenia nie słyszałam! A co do kaczek..każdy z nas ma jakaś sile napędowa. Gdzie ona w nas siedzi tego nie wiem, u mnie chyba w głowie. Napędzamy sie rożnie. Niektórzy to lenie, niektórzy nie. Ale wszyscy jakoś sobie radzą. Idę teraz malować paznokcie (bezbarwnym bo przecież pracuje w szpitalu). Dobrze ze chociaż to można .

Kasia

17 februari 2015 21:53

Mnie czasem moja głowa zawodzi, raczej utrudnia niż pomaga.
Czasem marzę o tym, by być leniem. Lenie sie podobno nie wypalają. Za to högpresterande często. Znowu, trzeba szukac złotego środka!
I może złotego lakieru, tak na wolny weekend??? :)

 

Maryla

19 februari 2015 11:13

Wiesz Kasia, ze ja czasami tez miałam takie myśli? Ale na myślach tylko sie skończyło. I bardzo dobrze. Patrząc na moje życie z perspektywy czasu mam wielka świadomość mojej wewnętrznej siły i wytrwałości. Konsekwencja przykrych przejść jest moja na nowo odkryta kreatywność i chęć tworzenia. Gdybym była leniem to nigdy bym nie była ta osoba która teraz jestem. A to dopiero początek mojej nowej drogi. Paznokcie pomaluje na różowo. W niedziele. Mała dziewczynka co ma na imię Tolou( Poranek po persku), przyjedzie po swój prezent urodzinowy i będzie jadła kluski lane na rosole i oglądała moje paznokcie. 👏👏😄

Kasia

20 februari 2015 16:26

Wiedziałam, że nawet z perskim imieniem w Dziecku tym musi płynąć polska krew! Skoro lubi lane kluski! :)

Podpisuję się obiema rękami (paznokice tylk opociągnięte odżywką! ;)) pod słowami o DOBRYCH konsekwencjach przykrych zdarzeń. Nie ma tego złego....
Uściski piątkowe :)

 

Maryla

19 februari 2015 15:34

Tolou to córka mojego syna. Tak, on tez jest teraz rodzicem. Poczekamy, zobaczymy.

Kasia

20 februari 2015 16:20

Ha! No właśnie. Łatwo tak z siebie wyrzucić coś do rodzica.
Mnie mój syn i pozostałe dzieci, z którymi żyję bardzo nauczyły pokory w komentowaniu prób i błędów moich rodziców.
Resztę zrobiła terapia... ;)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...