Ostatnio było i o kąpieli, i o tańcu. A właściwie jak zawsze, o życiu.

Nie udało mi się sprowokować nikogo do dyskusji na temat naszej siły sprawczej w naszym własnym życiu, może ciężki czas, zimno, ciemno, pączki trzeba lukrować, lub wcinać...

Ale przypomniało mi się powiedzonko stare, że w życiu trzeba być jak kaczka, na powierzchni niby spokojna i niewzruszona, a pod wodą przebiera płetwami co sił, do celu.

Taki trochę UNDER COVER, albo po naszemu z-cicha-pękł.

To nie do końca mój styl. Mój styl to tańczyć tak, jakby nikt nie patrzył (to prawda, mam świadków!)

A tu, proszę spojrzeć, są kaczki, które nawet kąpią się tak, jakby nikt nie patrzył!

W samym centrum Sztokholmu! :)

I koło chwilowo się zamknęło!

På senaste tiden skrev jag både om bad och om dans. Eller egentligen så var det om livet, förstås.

Det blev inte mycker diskussion om den där dansen och dansaren (livet själv!) men det var inget enkelt ämne, sådär mitt i veckan.

Men jag kom att tänka på ett gammalt ordspråk istället, att i livet ska man vara som en anka, cool och oberörd på utsidan men vifta med fötterna som en galning under ytan, mot sitt mål.

Det är en liten UNDER COVER aktivitet liksom.

Inte min stil direkt. Jag är mer den som dansar som om ingen tittade på (seriöst, jag har vittnen!).

Och så såg jag dessa ankor igår, som badade mitt i Stockholm,  mitt på blanka dagen, som om ingen tittade på.

Och så plötsligt hängde allting ihop en liten stund igen :)

Love and peace within!     

Wierna(!) Czytelniczka przypomniała mi kilka dni temu słowa Mistrza Eckharta Tolle:

Życie jest tancerzem, a ty jesteś TAŃCEM. ("Life is the dancer and you are the dance.")

Co o tym sądzicie? Tyle sie mówiło, odkąd pamiętam, o tym, że każdy z nas jest kowalem swojego losu, że trzeba brać los w swoje ręce. A tu nagle ktoś mówi, że jesteśmy TAŃCEM, który wytańczy życie.

Nie sprawcą, a rezultatem.

Może swój los trzeba brać w objęcia i płynnie poddawać się ruchom wszechwiedzącego tancerza...?

Tylko tak mi się pomyślało...

En av mina trogna läsare påminde mig nyligen om Eckhart Tolles spännande ord:

Livet är dansaren, du är dansen. ("Life is the dancer and you are the dance.")

Vad tror ni om det? Det har länge sagts att var och en är sin egen lyckas smed, att man sover som man bäddat etc, och nu plötsligt säger någon att vi är livets DANS.

Inte dansaren själv ens, men dess dans.

Ska man då luta sig tillbaka omfamnade i livets dans och förlita oss på att den perfekta partnern inte tappar oss på vägen?

Undrar bara....

Love and peace within!   

Ciekawa myśl!

Za chwilę do niej dojdę...

Najpierw pytanie:

Kto, mimo kolektywnego sprzysiężenia się przeciw poniedziałkom!, jednak cieszy się, że weekend już się skończył?

Kto przy niedzielnym śniadaniu, przy stole oblepionym rodziną, przekrzykującymi się dziećmi, może nawet naburmuszonym, ledwo patrzącym na oczy partnerem, marzył o ucieczce i w myślach składał prośbę o ratunek z obierek ogórka???

En intressant tanke!

Całkiem jeszcze niedawno zdarzały mi się takie poranki. Resztkami sił i zdrowego rozsądku powstrzymywałam sie od zerwania się z krzesła i wrzeszczenia na całe gardło, żeby się wszyscy wynosili, albo żeby chociaż zamilkli. Żeby mi dali przełknąć łyk herbaty w spokoju. Żeby mi pozwolili zjeść JEDNĄ kanapkę bez trzykrotnego podnoszenia się z miejsca, donoszenia brakujacych sztućców, szklaneczek, serwetek... aaaaa!!!!

Kluczowe słowa w poprzednim zdaniu: POZWOLILI i DALI zakładają, że przyzwolenie na to, co nam jest potrzebne musi przyjść z zewnątrz. A co z powiedzeniem: DAJ SOBIE SPOKÓJ!?!?!

Powtarzam je sobie często. Nie po to, żeby się zniechęcić do działania (zgodnie z jego przenośnym znaczeniem) leczy po to, by sobie przypomnieć, że (dosłownie!) to ja decyduję o moim spokoju. Nie ma co czekać, że ktoś mi w swojej szczodrości raczy go DAĆ. Ja muszę sama wyciągnąć po niego rękę!

Trudne? A jakże!

Częścią mojej terapii po zdiagnozowaniu wypalenia było proszenie rodziny o zostawianie mnie samej na weekend (nie każdy ma taką możliwość, czasem musi wystarczyć wolne popołudnie, kilka godzin).

Wiele razy machając na pożegnanie trzymałam się kurczowo barierki schodów, żeby nie pobiec za odjeżdżającym samochodem. Wiele razy chciałam zawrócić wychodząc z domu na luksosowy, samotny spacer. 

Dlaczego?

Z powodu WYRZUTÓW SUMIENIA  oczywiście. I ze strachu, że coś mnie ominie, że będą się świetnie bawić beze mnie. I na koniec, że strwierdzą, że jestem im NIEPOTRZEBNA.

Jaka była ta myśl, z którą dziś rozpoczęłam pisanie?

Że do BRANIA SOBIE SPOKOJU trzeba się na początku zmuszać, robić to wbrew swoim przyzwyczajeniom (jak napisała jedna z Czytelniczek dokonywać "gwałtu na sobie"), ale trend, który rozpoczynamy, nowe zachowanie, którego uczymy się sami, i do którego przyzwyczajamy nasze otoczenie, wszystkim zainteresowanym WYJDZIE NA DOBRE.

Obiecuję!

Dlatego, że: För att:

(Z chwilą, kiedy zaczynasz cenić siebie, zaczyna Cię cenić cały świat.)

(När du börjar uppskatta dig själv, hela världen tar efter.)

Love and peace within na CAŁY TYDZIŃ/HELA VECKAN!   

Jak Szanownemu Państwu mija niedziela?

U mnie słonce. Silny wiatr obsypuje świat migoczącym w promieniach słonecznych konfetti ze śniegu zdmuchiwanego z dachów.

Robi się jaśniej, na dworze i na sercu...

Hur går helgen? Blir det någon vila?

Jag har idag mest observerat hur snön yrrar runt i vinden och glittrar i solen.

Det börjar ljusna. Ute och INNE, i hjärtat...

Robiąc sok dostałam dziś rano zaszyfrowaną wiadomość:

När jag pressede juice imorse fick jag ett krypterat meddelande:

Potwierdza się to, o czym słyszę tak często. Że obraz świata zależy od stanu naszego umysłu.

Umysł pogrążony w czarnych myślach widzi tylko to, co czarne.

Umysł jasny szuka jasności dokoła.

A ja wszędzie widzę serca...

Det bekräftar orden som jag hört så många gånger. Att det vi ser runtom oss beror så mycket på vår sinnesstämmning.

Ett mörkt sinne ser det som är mörkt i världen.

Ett ljust sinne söker efter det ljusa.

Och jag ser HJÄRTAN överallt....

Więc chyba nie trzeba mnie żałować...

Patrząc dziś na ten bajkowopiękny śnieg poderwany z dachów do tańca przez wiatr i ćwicząc glębooooki oddech poczułam przez ułamek sekundy, przez mgnienie oka, że nie ma powodu, by sie poddawać, że DAM RADĘ, że przeżyję!

Så jag tänker, man behöver inte tycka synd om mig.

Den sagolika, glittrande snön och en andningsövning som jag gjorde idag fick mig, undet ett jättekort ögonblick att känna, att jag fixat det, att jag TÄNKER INTE ge mig. Att jag överlever!

Czy kąpiel i Was już była?

U mnie tak.

Vem har passat på och tagit ett bad i helgen?

Det har jag gjort!

Nie szczędźcie sobie dobra z własnych rąk.

Snåla inte med att ge er själva lite LOOOOOVE :)))

Love and peace within!   

Może się wydawać, że wczoraj pisałam o czynnościach toaletowych na pograniczu obłąkania. Dla bardziej surowego czytelnika było to być może szukanie mózgu w*... miejscu, gdzie się go zwykle nie znajduje. (*unikam obecnie używania słów powszechnie uznawanych za obraźliwe, więc powstrzymuję się z trudem od napisania słowa dupa!)

I właściwie nie jest to do końca wnioskiem błędnym.

Pisałam przecież o sile UMYSŁU, a nawet sile WYOBRAŹNI i ZŁUDZENIACH.

O tym, jak głęboko osadzają się w naszym fizycznym ciele WSPOMNIENIA naszych wzorców i niestety nawet często błędne wyobrażenia o... wszystkim.

Przeskakując od razu do wniosków końcowych, jest to według mnie bardzo źle wykorzystana siła ludzkiego umysłu!

Bo to ja WYMYŚLIŁAM sobie, że jestem tak niezbędna w funkcjonowaniu mojej rodziny, że nie wolno mi postawić granicy w postaci zamka na drzwiach w toalecie.

Bo WSTYDZĘ się dziś przyjemności jaką jest trochę za długi, relaksujący, oczyszczający prysznic. A gdyby nie zaparowane lustro mogłabym w swoich własnych oczach wyczytać oskarżenie NIE NALEŻY CI SIĘ TA PRZYJEMNOŚĆ, IDŹ ZRÓB COŚ POŻYTECZNEGO!

Bo potrafię (wrażliwych czytelników uprasza się o przeskoczenie do następnego akapitu!) zatrzymać pewne najbardziej naturalne czynności fizjologiczne organizmu, bo jestem na tak wysokich obrotach, że nie potrafię się za przeproszniem "skupić"!

Kiedy jeszcze byłam wysokoobrotową, "funkcjonującą", "zdrową" osobą, takie myśli nie zaprzątały mi głowy. Zwyczajnie pewnego dnia przestałam śpiewać pod prysznicem i stałam się własnością mojej rodziny, (dobrem niczyim?!?!?!).

Dopiero dziś, kiedy jeden po drugim ROZKMINIAM moje schematy, moje dawne strategie przetrwania, moje WYMYSŁY, dopiero dziś czuję, co mnie uwiera i dlaczego.

I to jest - wbrew pozorom - dobra wiadomość.

Gorsza jest taka, że jest nas więcej.

A najgorsza, że nie ma dla nikogo drogi na skróty.

Dobrze jest zacząć swoją podróż od ablucji (czyli oczyszczenia) UMYSŁU!

Zadanie na weekend: stawianie granic i bezwstydnie dłuuuuga kąpiel w pianie :)

Igår lät jag bara orden ploppa ur min mun inspirerad av en jättebra diskussion med min terapeut (den texten orkade jag inte översätta, men här kommer sammandraget)

Liczba "lajków" na fanpejdżu ZebraZone powoli ale systematycznie.... spada.

Mówię sobie: no tak, to, że ten blog jest ważny dla mnie, nie musi oznaczać, że taki jest dla kogoś innego. (Choć dostaję i takie zwruszające sygnały. Dziękuję za nie!   )

Poniższy wpis jak sądzę wzmocni tendencję spadkową ale jest mi potrzebny, a to jak mówi mój psycholog, jest najważniejsze.

Taka sytuacja:

Dorosła kobieta na spotkaniu z inną dorosłą kobietą mowi, że nie lubi się myć, a dokładniej, że odrzuca ją od prysznica.

Koń by się uśmiał! Porozmawiaj z ofiarami nowotworów, wypadków samochodowych, przemocy... Oni to mają powody do lęku, traumy.

A Ty? Ty to masz zywczajnie niepokoleiwgłowie. Prysznica się boi! Maszcilos!

Pada jednak pytanie (bez źle ukrywanego rozbawienia!):

-Masz jakieś niemiłe wspomnienia "spod prysznica"?

-No mam, a jakże!

W moim rodzinnym domu nie było zamka w łazience/toalecie. Może u nikogo nie było w Polsce, nie pamiętam. Wiem tylko, że teraz, w Szwecji gdzie mieszkam takie zamki w domach prywatnych wszędzie są.

Moja nastoletnia pasierbica zamyka się zawsze na klucz i to mnie, dorosłą osobę, która ma uraz do prysznica, trochę PROWOKUJE.

Mam dość wyraźne zdanie na temat litrów zużywanej przez nią wody, ale nie podważam NIGDY (jak to robiono ze mną w tym wieku) jej potrzeby czucia się czystą i świeżą NON STOP.

Ale kiedy wracam do siebie dzisiejszej, dorosłej, uświadamiam sobie, że ja NADAL nigdy nie zamykam za sobą drzwi na klucz ani w łazience ani w toalecie. Bo co, jeśli ktoś będzie potrzebował czegoś co się za tymi zamkniętymi drzwiami znajduje? (Dodam, że w naszym domu są jeszcze DWIE dodatkowe toalety!) Albo, Boże broń, będzie potrzebował MNIE?

To niestety jeszcze nie koniec.

Od wypalenia zaprzestałam prawie zupełnie używania prysznica "stojącego". Bo na stanie to ja nie będę tracić siły. A poza tym "styl pryskania wody" w tym akurat prysznicu bardzo mnie stresuje...

Więc siedzę w wannie...

Mimo, że czas kąpieli wydłużyłam o ponad 100%, z 7 do 15 minut, to nadal czuję się spięta. Chcę tę czynność już mieć za sobą. Chcę już być gotowa. A tu boli kark, gdy myję włosy, gnębi mnie ilość wody znikającej bezpowrotnie w odpływie, irytuje mnie zimny, wilgotny dywanik nie pasujący kolorystycznie do terakoty na podłodze....

Mówią, że UMYSŁ to najsilniejsza rzecz na świecie...

Prawda?

Czy truizm?

Love and peace within All of US!     

"Nie mam nic do roboty. Robie to, a to wielka sztuka."
Nie to, ?eby mnie to nicnierobienie szczególnie teraz dotyczy?o, bo ?ycie ma obecnie wobec mojej rodziny inne plany.

Inte för att det gäller mig, för liver ordnar så att det alltid finns något att göra.

Wi?cej! Przechodz? obok tego dzie?a od lat, i niestety bardzo d?ugo s?dzi?am, ?e traktuje ono, troch? ironicznie, o sztuce, a nie o nicnierobieniu...
Interesuj?ce, jak nieprawdopodobne dla niektórych z nas jest zej?cie z pola walki, zaniechanie ci?g?ego bycia w akcji.
A przecie? to dopiero wtedy jeste?my najbardziej interesuj?cy dla drugiego cz?owieka, najwarto?ciowsze wtedy odbywamy SPOTKANIA ze sob? nawzajem, kiedy nie ukrywamy si? ze zestawem wyuczonych SZTUCZEK....

Jag har gått förbi denna staty i ca 5 år och tro eller ej, men de första 3 trodde jag att den definerade, lite ironiskt, konsten som sådan, och inte den svåra konsten att inte göra något.
Är det inte märkligt, hur otänkbart det är för några att inte vara i action hela tiden? Och att det är just då som vi är som mest intressant för den andre, den som möter oss, och vill SE OSS istället för de tricks vi gömmer oss bakom....

Love and peace within!   

Mój mądry kalendarz powiedział mi dziś, że czas na podsumowanie stycznia.

Zrobiłam jak kazał, bo nie szukam waśni w niedzielne poranki.

Min kloka almanacka sa till mig att tänka igenom hur januarimånaden varit.

Någon skillnad?

Jag vet ju vad jag känner. Vet vad som gör mig arg, jag vet ju vad jag varit med om...

Men iaf!

Bilden blir skarpare.

Det jag känner känner jag STARKARE.

Det som skaver skaver TYDLIGARE.

Det som glänser med glädje, glänser LJUSARE.

Różnica?

Przecież i tak wiem, co czuję... Wiem, co mnie wk...  Wiem, co było...

A jednak!

Obraz się wyostrza.

To, co czuję, czuję WYRAŹNIEJ.

To, co uwiera, uwiera MOCNIEJ.

To, co świeci radośnie, świeci JAŚNIEJ.

Ett sådant arbete lämnar en oundvikligt med en klarare BILD av det som man har med sig in i det kapitlet som börjar, feb. ´15. Den ser ut mer eller mindre som nedan:

Podsumowaniu stycznia nieuchronnie towarzyszy wyraźniejszy obraz stanu, w jakim zaczynam 02/2015.

Jest mniej więcej taki:

(Czasem chciałabym być taką, co WCALE nie myśli...)

Stökigt i huvudet, stökigt hemma... tröttsamma båda två.

Livet drar en åt alla håll, sparar inte en als.

Rozgardiasz mentalny świetnie odzwierceidlony jest w rozgardiaszu domowym. Męczącym...

Do tego życie szarpie mną we wszystkie strony, nie oszczędza.

Några stunder på min (orange´a!) yogamatta fick mig att se en tydlig, efterlängtad bild av mig själv...

HEL och KOMPLETT

TYDLIG och SKARP

UTAN BÖRJAN eller SLUTET

ORUBBLIG...

Po dzisiejszym rozliczeniu styczniowym i kilku chwilach na mojej (pamarańczowej!) macie do yogi, pomyślałam nagle, ZAMARZYŁAM bardzo wyraźnie, jakby to było, gdybym mogła być...

CAŁA i KOMPLETNA

WYRAŹNA i GŁADKA

BEZ POCZĄTKU i BEZ KOŃCA

NIENARUSZALNA...

(Handmodell: N Lindahl)

Dobrego i wymarzonego lutego nam wszystkim!

Hoppas februari kommer vara mild och snäll mot oss alla!

Love and peace within!