Jest ciężko.

Kończący się tydzień rozłożył mnie na łopatki.

Chwilami czułam się pokonana. Bezwładna. Zblazowana.

Nauczyłam się właśnie, że niechęć do wszystkiego, uczucie niemal fizycznej odrazy przed czynnościami, które zwykle nawet lubię, albo przynajmniej toleruję, to zwykłe ZMĘCZENIE.

Nowa, czysto fizyczna reakcja na przekraczanie dozwolonych granic.

Bardzo pierwotna, ucząca pokory. Paskudna.

Zmusza do zostawiania nawpół odkurzonej półki z książkami. Do zredukowania planu dnia do minimum.

Znowu.

Czy się cofam?

HELL NO! ("Nie, do diaska!", jakby powiedział pewnie któryś z bardziej nieudacznych bohaterów Witkacego.)

Jeszcze pół roku temu poczucie zblanowania, bezwładu i bycia pokonaną utrzymywało się tygodniami. Blokowało wszelkie inne wrażenia i stany ducha. Na długo.

Teraz JEDNOCZEŚNIE czuję tę niemoc, i symultanicznie szarpią mną konwulsje, potrzeba wyrwania się z tego stanu. Ćwiczę w ten sposób mięśnie CIERPLIWOŚCI i AKCEPTACJI.

Mam zakwasy nawet w paznokciach. Niewygoda wewnętrzna mną poniewiera. Czuję się jak pęczniejąca baba wielkanocna, którą włożono do za małej formy.

Ale to znaczy, że rosnę. Że dojrzewam...

A w tym stanie trzeba dużo leżakować! :)

Będziemy niedługo lukrować i wybierać słodziutkie rodzynki. Masami!

A póki co wiosenny, słoneczny zaskakujący swoją delikatnością kwiat, którego spotkałam na mojej drodze w tym tygodniu....

Love and peace within!  

 

zielona natka

30 mars 2015 07:42

czasami mam wrażenie, że objawy zmęczenia są jak dzwonek alarmowy, który dobitnie informuje, że idę nie właściwą drogą,pod prąd samej siebie

Kasia

30 mars 2015 18:55

Tak, tak tak!
Więcej, ja dopiero niedawno zorientowałam się, że nagła niechęć do rzeczy, które właściwie lubię robić, czy rozdrażnienie i apatia, a nawet CZARNE MYŚLI, to TEŻ oznaki zmęczenia.
Zamiast kolejnej kawy power nap i w duszy od razu inaczej gra :)

Jeszcze więcej: nawet jak się idzie właściwą drogą to nie da się wyprzeć potrzeby odpoczynku. Nawet najbardziej porywające zajęcia kosztują nas masę energii i dobrze o tym pamiętać :)

 

Mango

31 mars 2015 10:40

Wiesz, takie odczucia tez nie sa mi obce, najbardziej przerazajaca jest to uczucie jakby zupelnej niemocy, gdy juz wzystko z siebie dalo sie, a jeszcze tyle zostalo do zrobienia. Chyba wlasnie wtedy trzeba zastosowac ta porade sluchaj sygnalow wlasnego organizmu i pozwol im regulowac ile mozesz zdzialac teraz i tu . Za jakis czas tam i wtedy bedzie lepiej .
Ten kwiatek kojarzy mie sie ze zbizajaca sie Wielkanoca, jak sie dobrze wpatrzyc to ksztaltem i struktura platkow przypomina takiego malego upierzonego kurczaczka, jest sliczny. Pogodnych i relaksowych Swiat zycze ! :) (

Kasia

7 april 2015 13:47

Pięknie dziękuję za życzenia. Większą część świąt pracowałam jako wolontariusz gotując a potem byłam w rozjazdach. Teraz walczę ze strasznym przeziębieniem :/
Mam nadzieję, że Twoje święta były zrelaksowane :)
Kiedy dotarło się do granicy własnej wytrzymałości i siły jedyne moim zdaniem rozsądne działanie, to wycofanie i odpoczynek.
Stan idealny to znać na tyle swój organizm, żeby nie dopuszczać do stanów totalnego zużycia. Działać... proaktywnie?/Zapobiegawczo?
Słoneczne, poświąteczne pozdrowienia :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...