Inlägg publicerade under kategorin På Svenska

Av Kasia - 29 november 2014 00:08

Słowa muszę zachować na finał #NaNoWriMo.

Grudzień będzie znów miesiącem blogowania <3

Słowo!

 

Jag måste spara orden till #NaNoWriMo finalen.

December kommer att vara bloggens tid <3

Fingers crossed!

     

Love and peace within!   

Av Kasia - 26 november 2014 17:12

Co ja będę z tego mieć....   


Spotkałam się dziś z psychologiem pracy.

Chciał ze mną dyskutować zdolność produkcyjną mózgu kontra ilość srok trzymanych za ogon jednocześnie.

Nie mogłam sie skupić.

Żyłam w dalszym ciągu stresującym porankiem, bo dziecku choremu chciałam zrobić swieży sok, i szyby w aucie oszronione i skrobać trzeba, a płytka do skrobania niewiadomogdzie, a mąż zajęty swoją pracą i wcale się nie przejmuje moją narastającą frustracją.

Podczas kiedy ja się miotałam M znalazł płytkę na patyku (i to ze szczotką!) a ja wyrwalam mu ją z rąk i..... wybiegłam z domu trzaskając drzwiami.

W sekundzie, kiedy przekraczałam próg domu wiedziałam już, że tymi drzwiami trzasnę, i że na chwilę będzie mi błogo. Wyżyję sie, odreaguję.

To są tzw. korzyści krótkofalowe, które powtarzane w dłuższym okresie mają negatywne, dalekosiężne skutki i mogą zepsuć nawet najlepszą relację (mój przykład może nie jest aż tak dramatyczny, ale czegoś musiałam sie jednak nauczyć po dwóch latach terapii ;))

Zaczęliśmy o tym rozmawiać...

Co by było, gdybym jednak nie trzasnęła tymi drzwiami.

Narysował autostradę i mówi:

Blisko terenów zabudowanych prędkość na autostradzie jest niższa i jest więcej zjazdów. Im bardziej w pustkowie, tym prędkość wyższa i coraz trudniej znależć miejsce żeby zawrócić.

Tak samo jest z humorem.

Naucz sie odczytywać wczesne sygnały nadchodzącej burzy. Wtedy łatwiej zawrócić, może nawet zatrzymać się i uniknąć porządnej kraksy.


Ale co, jeśli uważamy, że osoba, która bierze udział w starciu "zasługuje" na to, żeby skosztować, jak smakuje nasza złość?

Pomyśl wtedy, że korzyści będą - również dla Ciebie - tylko krótkofalowe.


Temperament kosztuje dużo energii. Fochy kosztują czasem nawet naszą twarz i są potwornie niesexy.

Watro?

Może czasem, ale nie stale!

 

Vad får jag ut av detta…

 
Jag träffade en arbetspsykolog idag.
Han ville diskutera hjärnans kapacitet i förhållande till antal bollar som man har i luften samtidigt.
Men det gick inte. Jag kunde inte fokusera.
Jag var kvar i min stressiga morgon där hemma. Då jag ville göra en nypressad juice till den sjuka sonen, behövde skrapa rutor på bilen men skrapan fannsliksomingenstans. Till råga på det var mannen helt upptagen med sitt och totalt oangagerad i min lilla pågående tragedi.
Medan jag sprang omkring och letade kom han fram med en toppenbra skrapa med handtag (och tom en borste på!)
Men vad gjorde jag? Jag slet borsten ur hans händer och rusade ut med en dörrsmäll.
I samma sekund som jag drog i handtaget visste jag redan att jag skulle smälla i dörren. Jag såg fram emot känslan av lättnad.
Det är en kortsiktig vinst som på lång sikt kan ha förödande konsekvenser för vilken relation som helst. (Nu är detta ett väldigt milt exempel, men obs att jag har gått i terapi o två år nu! ;))
Vi började diskutera detta istället.
Hur skulle det kännas om jag inte small med dörren?
Han ritade em motorväg med några avtagsvägar till och sa: nära samhällen är inte hastigheten så hög och avtagsvägarna är många. Ju längre ut på landsbygden desto högre fart och chanser till att köra av och vända - färre.
Samma gäller humöret.
Lär dig att läsa av signalerna innan farten blir så hög att du inte klarar av att vända, eller stanna. På det viset kan man undvika en massa farliga smällar.
 
Men vad om vi tror att den som vi “bråkar” med förtjänar att smaka på vår ilska?
Tänk, att vinsterna kommer vara kortsiktiga. Även för dig själv.
 
Humöret kostar massa energi. Sura miner är inte sexiga överhuvudtaget.
Så är det värt det?
Kanske ibland. Men inte jämt!

Av Kasia - 24 november 2014 21:41

Został mi tydzień.

Siedem dni do zakończenia NaNoWriMo (tutaj znajdziesz szczegóły). Brakuje mi jeszcze 16.000 słów.

Lekka panika zaczyna się wkradać między przyciski klawiatury a opuszki palców. I w przestrzeń między uszami.

Myśl o Synku z temperatura 39,5 nie pomaga w koncentracji.

Ani mail z Wysokich Obcasów o jakiejś nagrodzie za mój list.

Myślę o Warszawie. Wcale się nie uspokajam.

I nagle przypomina mi się zdjęcie:

En vecka kvar.

Sju dagar tills NaNoWriMo är avklarat (läs mer här). Jag saknar 16.000 ord. Panikkänslan börjar smyga sig ine mellan tangenterna och fingertopparna. Och i det lilla utrymmet mellan öronen.

Att tänka på Sonen med 39,5 graders feber hjälper inte att fokusera.

Inte heller blir det lättare med ett mail som jag fick från Warszawas största tidning imorse. Om något pris som jag fått för en text jag skrivit om att vara en UTvandrare och kvinna.

Jag tänker på Warszawa. Blir inte ett dugg lugnare.

Men så börjar jag tänka på denna bild:

(Warszawa, Metro Imielin)

I mantra: Nie trać celu z oczu...

OK?

OK!

Piszę i jeszcze się nie poddaję.

Proszę, trzymajcie mnie za wirtualną rękę :)

Och upprepar: Behåll målet framför dina ögon....

OK?

OK!

Jak fortsätter att skriva. Har inte givit upp än.

Snälla, håll tummarna, eller håll i min virtuella hand :)

(Warszawa Śródmieście, pod PKiN)

Love and peace within!   




Av Kasia - 20 november 2014 22:09

Czasem się człowiek ubierze, i już post gotowy!

Ibland räcker det att man klär på sig och så är inlägget klart!

     

"SAY YES to life — and see how life suddenly starts working for you rather than against you.

SAY YES to present moment. Surrender to what IS." Eckhar Tolle

POWIEDZ TAK życiu - zobacz, że nagle zaczyna z tobą współpracować, a nie sabotować.

POWIEDZ TAK obecnej chwili. Poddaj się temu, co JEST. Eckhar Tolle

SÄG JA  till livet - och se hur det stödjer dig och inte motarbetar dig.

SÄG JA till den varande stunden. Överlämna dig själv till det som ÄR. Eckhar Tolle

 

Do przemyślenia przed snem. Albo na przerwie kawowej jutro w pracy. Albo w weekend!

Något att tänka igenom innan man somnar. Eller under fredagsfikat på jobbet? Eller kanske under helgen?

 

Od wielu lat uśmiecham się do pewnego cytatu: "Nie myśl, jest wiele kobiet, które nie myślą i jakoś im idzie."

Det finns en mening som har fått mig att skratta i kanske tjugo år nu: "Tänk inte, det finns så många flickor som inte gör det och de klarar sig ändå."

 

Mi nie idzie! Myślcie ludzie! Cogito ergo sum!

Nähädu! Tänk tänk tänk! Cogito ergo sum!

 

Love and peace within!   

Av Kasia - 18 november 2014 22:02

Słonie.

Mówi się, że małe przyczepiane są łańcuchem do metalowego słupka, żeby nie uciekały.

Najpierw walczą, ciągną, próbują się uwolnić. Z biegiem czasu przestają.

Potem można metal i łańcuch wymienić na kawałek sznurka i patyk, a dorosły, kilkutonowy słoń i tak się nie uwolni.

Nie będzie nawet próbował.

Elefanter.

Det sägs att de kädjas fast vid metallpinnar när de är små, så de inte rymmer.

De kämpar emot ett tag och sedan vänjer de sig. Slutar försöka att komma loss.

Sedan kan man ersätta kedjan med en pinne och ett snöre och en fullvuxen elefant kommer inte att försöka slita loss sig.

 

Dlaczego o tym piszę? Bo my ludzie robimy tak samo.

Jako dzieci słyszymy różne rzeczy, w domu, w szkole, od sąsiadki.

Widzimy różne zachowania, czerpiemy wzorce. Im częściej się coś powtarza, tym większa szansa (ryzyko?), że uznamy to za normę.

Och varför skriver jag om det här? För jag tror att vi människor gör precis likadant.

Som barn hör vi en massa saker; hemma, på skolan, hos grannarna.

Vi ser hur folk beter sig. Vi tar efter. Det som vi ser ofta kan bli på gott (och på mycket ont ibland!) vår egen vana.


Potem dorastamy. I żyjemy nierzadko to nasze dorosłe życie przywiązani do tego samego sznurka, jakim nas spętano w czasie dorastania.

Wierzymy w to, co nam ktoś dawno, dawno temu powiedział/wmówił.

Uznajemy to nieswiadomie i mimochodem! za prawdę uniwersalną, niepodważalną.

Sedan växer vi upp och tar oss igenom våra vuxna liv fastbundna med samma gamla snören.

Vi fortsätter att tro på samma gamla sanningar, någon annans sanningar, som vi aldrig ens ifrågasätter.


A wystarczyłoby lekko pociągnąc za sznurek...

I uwolnić się!

Och det skulle kanske räcka med att dra en aning åt ett nytt håll?

Och slita sig fri!

 

Nawołuję do wypróbowywania swoich "sznurków", więzów, pętli, łańcuchów. Może się już zdezaktualizowały? Może już w nie nie wierzycie? Może już nie służą Wam, może nigdy nie służyły, ale dopiero dziś macie siłę i odwagę, żeby je zerwać?

Ja walczę jeszcze z kilkoma. Ale powoli, powoli odrywam się od ziemi, i staję się latającym... słoniem? ...zebrą? Pegazebrą!!!


I jest mi BOSKO!


Jag uppmanar alla till att testköra sina "snören", bundenheter, kedjor, mm. De kanske har föråldrats? Ni kanske har slutat tro på dem innerst inne? De har kanske aldrig gynnat er ens? Det tar kraft och mod att bryta sig loss. Men det är SÅ värt det att prova! Man föds liksom på nytt!

Jag kämpar emot några av mina snören som är kvar. Har slitit mig loss från flera! Jag känner att jag sakta, sakta börjar lyfta och blir en flygande... elefant? ...zebra? Pegassss....zzzzebra!!!


Och det ROCKAR FETT!


Love and peace within!   


 

Av Kasia - 16 november 2014 02:28

Jag kan inte sova.

Tröttheten vill inte komma.

Fast jag har varit och dansat halva natten igår!

Nie moge zasnac.

Zmeczenie mnie opuscilo.

Mimo, ze przetanczylam wczoraj pol nocy.

 

 

Efter en veckas kamp med förkyllning, trötthet, viktiga möten, skrivande, mm har jag tagit mig hemifrån för att umgås med en vän på fredagskvällen.

Po tygodniu naznaczonym zmeczeniem, przeziebieniem, waznymi spotkaniami, pisaniem itp. wypelzlam z domu, aby spedzic piatkowy wieczor ze stara psiapsiula z czaszow studenckich.

Vi hade så mycket att prata om. Var båda så trötta. Ändå har vi gått ut att dansa.

Det har varit.. kanske fyra (4!!!!) år sen sist.

Och jag har aldrig haft så roligt som igår.

Visst, jag blundar alltid när jag dansar. Men nu kan jag blunda med trygghet och inre fokus, och inte för att avgränsa mig från dömmande blickar. Igår var jag närvarande i min egna energi som jag inte upplevt på länge.

Mialysmy tyle spraw do omowienia. Ostatni czas byl ciezki, meczacy, dla nas obu. Mimo wszystko zakonczylysmy wieczor na szalonych tancach!

W dyskotece nie bylam pewnie ze cztery (4!!!!) lata.

I chyba nigdy jeszcze tak sie nie bawilam, jak wczoraj.

Owszem, ja zawsze tancze najchetniej z zamknietymi oczyma, ale wczoraj potrafilam zamknac oczy nie po to, zeby odgrodzic sie od taksujacych spojrzen. Zamykalam powieki, zeby skoncentrowac sie na wlasnej radosci z ruchu, muzyki, rozpierajacej cialo energii. Energii, ktora delektowalam sie ze soba, ktora obserwowalam ze zdumieniem. 

Jag har förändrats!!!

Jag har förändrats!!!

Jag har förändrats!!!

Zmieniam sie!!!

Zmieniam sie!!!

Zmieniam sie!!!

 

Ja, planen för resten av helgen var att skriva, skriva, skriva. Komma ikapp efter veckan.

Men så hamnar jag på landet, med mina killar och en kopp rött te med apelsin i (tack M!)

Reszta weekendu miala uplynac na samotnym pisaniu, pisaniu, pisaniu, doganianiu terminu.

Koniec koncow wyladowalam na wsi, z moimi Chlopcami i kubkiem herbaty z pomarancza.

 

När beslutet är taget rusar jag tvärs över stan för att hinna med tåget. Och det gör jag. Magiskt!

Vi bygger lego framför brasan, grillar, badar bastu, lyssnar på trädens sus i mörkern. Läser långa sagor. Vi finns.

Vi bara finns.

Och nu är jag vaken.

Kroppen vill inte missa den förändring som sker....

Od podjecia decyzji do zajecia miejsca w pociagu mija niespelna godzina, przemieszczam sie z drugiego konca miasta. Zdazam. Magiczne!

Budujemy lego, grillujemy, grzejemy sie przed kominkiem i w saunie, sluchamy szumu fal i wiatru w koronach drzew, ktore polknela noc. Tylko poza miastem rozumie sie, co to znaczy ciemnosc. Czytamy dluuugo na dobranoc. Jestesmy. Tylko jestesmy.

W koncu zostaje tylko ja, tylko ja nie moge zasnac.

Nie chce zdaje sie przegapic dziejacych sie zmian...

 

 

Love and peace within!   

Av Kasia - 14 november 2014 13:40

Sytuacja miała miejsce dziś w sklepie spożywczym:

Przede mną w kolejce w kasie chlopak, przed nim chłowiek na wózku inwalidzkim, żebrak, który grał na harmonijce ustnej pod drzwiami sklepu, kiedy wchodziłam. Bez nogi, brudny, zapuszczony.

Kupuje chleb i kawałek grilowanego kurczaka.

Kasjerka mówi do niego:

-Masz za mało pieniędzy. Nie mogę ci tego sprzedać.

Człowiek nie rozumie. Robi gesty rękoma. Wychylam się zza pleców chlopaka i pytam, ile brakuje.

21 koron.

Wyciągam portfel. Chlopak przed mną też mówi, że może dołożyć.

Wyciąga banknot 20 koronowy zanim ja zdążę wyciągnąć mój. Kasjerka na to, że jedną koronę, to ona ma.

Kasuje jedzenie.

Człowiek na wózku nie rozumie, co się stało i odjeżdza z niczym.

Kasjerka biegnie za nim z jedzeniem, i mówi, że zapłacone.

On składa ręce, przyciska do serca i dziękuje szczęśliwy.

Ona wraca ze łzami w oczach do kasy, do mnie ze łzami w oczach.

Chłopak odchodzi. Ja mu dziękuję.

Przeskakuje między naszą trójką iskra... człowieczeństwa.

Czasem wystarczy powiedzieć jedno słowo. Wychylić się z szeregu...

A stanie się mały cud <3

 

Detta hände mig i mataffären idag.

I kassakön står jag, en ung gille framför mig, och framför honom en tiggare i rullstol som spelat munspel utanför affären när jag gick in.
Han köper bröd och en bit grillad kyckling.
Kassörskan säger till honom:
-Det saknas pengar. Jag kan inte sälja till dig.
Han förstår inte, lyfter armarna, säger någon på sitt språk.
-Hur mycket saknas? frågar jag.
21 kronor.
Jag tar fram min plånbok. Den unga killen framför mig säger att han kan också lägga till.
Han sträcker fram en tjugolapp. Kassörskan säger att hon har enkrona själv. Jag hinner inte göra något.
Killen i rullstol kör iväg tomhänd. Han förstår inte vad som pågår.
Kassörskan springer efter honom med maten och säger att det är betalt, varsågod.
Han sätter ihop händerna framför hjärtat, bugar, tackar.
Hon kommer tillbaka till kassan med tårar i ögonen.
Där står jag med tårar i ögonen.
Killen med tjugolappen packat klart sina varor.
-Jättesnällt - säger jag till honom och det hoppar en gnista mellan alla oss tre… en gnista av mänsklighet.
Tänk vad man kan få uppleva bara man lyfter blicken en aning. Talar med folk...

Man kan få vara med om ett litet under <3


Love and peace within!   

Av Kasia - 13 november 2014 08:22

Licznik słów NaNoWriMo: 16.000

Ordräknare: 16.000

Powinno być 21.666 na koniec dzisiejszego dnia.

Borde vara 21.666 när denna dag är slut.

Choroba nie wspomaga procesu twórczego. Dziś znów leżę w łóżku.

Jag ligger efter. Att vara sjuk sänker den kreativa processen en aning ;)


Tęsknię za blogiem. Za prawdą (jako przeciwieństwem fikcji literackiej).

Jag saknar bloggen. Sanningen (som en motpol till fiktion).


Przeczytałam dziś PERFECTION IS NOT OUR DESTINATION.

Bycie perfekcyjnym nie jest naszym celem samym w sobie.

Läste idag att PERFECTION IS NOT OUR DESTINATION.

Att vara perfekt är inget syfte i sig.

 

Jeszcze do niedawna uważałam bycie perfekcjionistą za zaletę. Za powód do dumy.

Dziś zachodzę w głowę kto, jak i w jakim celu nam wpaja takie banialuki.

Det fanns tider när jag trodde att vara perfektionist var något att vara stolt över. Att det var bra.

Idag undrar jag bara vem, hur, och i vilket syfte har någon petat i oss så mycket strunt.

Społeczeństwo konsumpcyjne?

Konsumptionssamhället kanske?

Bo chyba nie wychowawcy. To by oznaczało, że nie zrozumieli swojej roli.

A może po prostu chcieli nas zmotywować do bycia coraz lepszymi.

Lecz zamiast promowania bycia LEPSZĄ WERSJĄ SIEBIE, promowali bycie lepszym OD kolegi z ławki, OD dziecka sąsiada itd.

Na domiar złego, z biegiem czasu coś dziwnego stało się z definicja słowa LEPSZY.

Det kan väl inte varit våra vårdnadshavare. För då skulle det betyda att de missuppfattat sin roll.

Eller så försökte de bara motivera oss att bli bättre.

Men istället för att lära oss att bli en BÄTTRE VERSION AV OSS SJÄLVA, har de uppmuntrat till att bli bättre ÄN klasskompisen, ÄN grannens ungar osv.


Dziś trenuję się w myśleniu tak:

Idag tränar jag på att tänka såhär:

Zawsze znajdzie się ktoś, kto liczy szybciej ode mnie, gotuje pyszniejszą brokułową, ma lepsze pomysły niż ja, robi piękniejsze zdjęcia, jest bardziej elokwentny, szczupły itd.

Po pierwsze: to nie umniejsza W ŻADEN SPOSÓB znaczenia moich wysiłków i starań. Przypominam sobie, że moje życie to nie wyścig.

Po drugie: żadna z wyżej wymienionych rzeczy nie jest definicją szczęścia, ani dobroci dla drugiego człowieka. No, może oprócz brokułowej ;)

Det kommer alltid finnas någon, som räknar bättre än jag, lagar godare broccolisoppa än jag, har bättre ideer än jag, tar bättre bilder och skriver bättre, är smalare, you name it!

Men för det första: det gör inte mina ansträngningar MINDRE VÄRDA. Mitt liv är ingen tävling.

För det andra: inget av det jag räknade upp ovan är en definition av ett lyckligare liv, eller ett sätt att vara en snällare människa på, utom broccolisoppan kanske ;)

Zostawiam Was z tymi słowami.

I z pytaniem, czy perfekcyjny i idealny to dla Was słowa równoznaczne.

Może ktoś się zbierze na odwagę i do mnie napisze?

Byłoby idealnie! :)

Jag lämnar er med dessa ord nu.

Och med en fråga: är ordet perfekt samma som idealisk för er?

Kanske någon samlar lite mod och svarar?

Det hade varit... idealiskt! :)

Love and peace within!   


Presentation


Embracing the NOW, Zebra-style.

Links

Ask Kasia

16 besvarade frĺgor

Latest Posts

Categories

Archive

Guest Book

Calendar

Ti On To Fr
       
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
<<< Juli 2016
>>>

Tidigare år

Search

Statistics


Skapa flashcards