To, że jesteśmy ambitni, to, że mamy - i wykorzystujemy! - naszą siłę, energię i predyspozycje do wielozadaniowości nie jest grzechem. Ani wykroczeniem wobec naszego zdrowia fizycznego i psychicznego nawet.

Pod warunkiem, że po KRÓTKICH okresach wzmożonej aktywności regularnie... wycofujemy się do bazy, podłączamy się pod ładowarkę, regenerujemy się, czy zwyczajnie LEŻYMY DO GÓRY BRZUCHEM.

Oto trzy główne powody zatracania się w PRACY (nie tylko płatnej!) i WYPALANIA SIĘ!

Przeświadczenie, że jesteśmy nieśmiertelni, że źródło naszej energii jest nie do wyczerpania, a nasz organizm jest nie do zdarcia.

Plan, że "odpoczywać będziemy w grobie" jest przerażająco aktualny i bliski w czasie dla tych, którzy nie odpoczywają za życia. Picie kolejnych kaw i (o zgrozo!!!) redbuli, by przechytrzyć nasze systemy wczesnego ostrzegania to iluzja i - proszę o wybaczenie - potworna naiwność.

Ale prawda jest taka, że po pewnym czasie zaczynamy jechać na silniku awaryjnym. Zdzieramy zapasowe koło. Wykańczamy się. 

Perfekcjonizm i potrzeba kontroli

W wieku dwudziestu lat perfekcjonizm był moim CELEM ŻYCIOWYM. Powodem do dumy. Ręka do góry dla kogo jest to nadał cecha pozytywna?
Mam złą wiadomość: perfekcjonizm jest odwrotnie proporcjonalny do poczucia własnej wartości i wiary w siebie. Tzn. im bardziej wątpisz w siebie tym bardziej próbujesz pokazać światu i sobie, że jesteś bez skazy i masz nad wszystkim kontrolę.

A życie ma to do siebie, że im bardziej je próbujemy kontrolować tym bardziej wymyka nam się spod kontroli. Po co więc próbować? Nie lepiej założyć kapok i bujać się bezpiecznie i przyjemnie na jego falach?

Potrzeba czucia się niezastąpionym

Kolejna iluzja, która nas wykańcza, psuje rynek pracy, sprzyja rosnącej konkurencji między ludźmi i oddala nas od siebie nawzajem.

Dziś uważam, że świadomość tego, że ktoś może mnie zastąpić daje cudowne, błogie uczucie bezpieczeństwa i wdzięczności, że nie jestem sama z moimi obowiązkami. I w pracy i w i domu.

***

Z nawarstwionym przez cały rok zmęczeniem stajemy właśnie do przygotowań Świątecznych i żonglujemy własnym zestawem iluzji, które nas drenują doszczętnie z resztek energii, jaka jeszcze nam w tym roku została.

Zadanie domowe:

Zastanów się, co jest Twoim codziennym motorem działań i zabaw się przez chwilę myślą, że mógłbyś ten motor wyłączyć a kluczyki upiec w makowcu!

Dziękuję tym, którzy wbrew milionom zadań przedświątecznych doczytali do końca! <3

CZESC 3/7.

Att vara ambitiös och högpresterande när energin finns är inte farligt. Givet, att man drar sig tillbaka och vilar när energin tar slut.

Idag, sista helgen före jul, ställer vi oss med hela årets trötthet i bagaget och jonglerar med våra egna illusioner om varför vi ska fortsätta att dränera oss på den sista kraften som vi har kvar.

 

Hemuppgift:

Tänk en stund på vad som är din motor i vardagen. Lek sedan med tanken att stänga av denna motor och slänga nycklarna i tomtegröten!

 

Tack för alla de som läst färdigt trots all julstress <3

 

DEL 3/7.

 

Love and peace within!    

Hur gör man då? För att säkert hamna i utmattningen:

Del ett i utmattningsberättelsen.

DEL 2/7.

Część pierwsza opowieści o wypaleniu.

• Kładź się spać najpóźniej jak się da.
• Upewnij się przed pójściem spać, że kuchnia jest wysprzątana i będzie lśnić całą noc.
• W łóżku postaraj się przypomnieć sobie wszystko, co masz do zrobienia kolejnego dnia. Poświęć też chętnie chwilę na ewentualne konflikty czy inne problemy, którym będziesz musiał stawić czoła dnia następnego.
• Rano wybiegnij z domu bez śniadania. Wypij w biegu czarną, mocną kawę. Należy Ci się!
• Nie rób przerw w pracy.
• Nie rozmawiaj z kolegami z pracy i pod żadnym pozorem nie proś o radę a tym bardziej pomoc.
• Sam natomiast nigdy nie odmawiaj pomocy innym. Skreśl słowo nie ze swojego słownika.
• Pamiętaj, że jesteś niezastąpiony i że nie możesz zawieść współpracowników/szefa/firmy.
• Jedz najlepiej przy biurku czytając wiadomości lub w domu na stojąco. Staraj się jak najmniej uwagi zwracać na to, co wkładasz do ust i nie zastanawiaj się nigdy nad uczuciem sytości.
• W drodze do domu obmyślaj jak zoptymalizować całe popołudnie/wieczór, lub zadzwoń do mamusi, jeśli prowadzisz auto.
• W środkach komunikacji publicznej koniecznie czytaj co się da, zwracaj uwagę na wszystkie plakaty informacyjne, żeby absolutnie nic Ci nie umknęło, sprawdzaj facebooka, instagram, twitter, mail i wiadomości dnia. Jeśli droga jest dłuższa niż Twoja oś czasu, doszkalaj się.
• Odbierz ew. dzieci z przedszkola  i upewnij się, że nie poświęcisz ani chwili na zastanowienie się, czy jesteś zmęczony, głodny, spięty.
• W domu złap się natychmiast za gotowanie kolacji. Pod żadnym pozorem nie pozwól sobie na chwilę wytchnienia.
• Upewnij się, że kolacja będzie złożona z trzech od podstaw przygotowanych składników.
• Odrabiaj lekcje z dziećmi szkolnymi siekając sałatkę.
• Nastaw pranie gotując makaron. Chyba, że gotujesz świeży, własnej roboty. Wtedy możesz nie zdążyć.
• Po położeniu dzieci spać przejrzyj jakieś papiery z pracy, może materiał szkoleniowy lub zadzwoń do przyjaciela, który ma problem i musi się wypłakać.
• Upiecz kruche ciasteczka na kiermasz w szkole dziecka.
• Rozwieś pranie myjąc zęby.
• Gdy byłeś w domu z chorym dzieckiem cały dzień wykorzystaj noc do nadrobienia zaległości w pracy.
• Pod żadnym pozorem nie zbliżaj się do swojego partnera i nie mów jemu/jej miłych słów. Może to być odebrane jako zachęta do intymnych kontaktów, a Ty musisz jeszcze posprzątać w kuchni… 

Zadanie domowe:

Zastanów się przez chwilę, czy powyższa lista coś Ci przypomina.

Jeśli tak, nie panikuj, większość z nas tak właśnie funkcjonuje.

CZESC 2/7.

Love and peace within!  

Wypalenie.

Raz po raz dostaję sygnały od ludzi z Polski, głównie kobiet, że wypalenie w Polsce nie istnieje.

Nie ma takiego POJĘCIA.

Nie ma w służbie zdrowia miejsca na opiekę nad ludźmi wycieńczonymi pracą.

Z tego, co rozumiem większość wypalonych leczona jest na deprsję.

Reszta próbuje zaleczać inne, czysto fizyczne symptomy wypalenia. Migotanie serca, chroniczne migreny, bezsenność, bóle w krzyżu, karku, bóle mięśni, problemy żołądkowe, wypadające włosy, anemia, otyłość...

Utbrändhet.

Vi som lider av det i Sverie kan skatta oss lyckliga. Seriöst. De flesta utbrända i Polen behandlas för depression eller andra relaterade symptomer: migrän, magbesvär, hjärtproblem, sömnlöshet, ryggsmärtor, muskelvärk, håravfall, fetma, undernäring... you name it.

Här i Sverige träffar jag dagligen folk som snuddar vid stupets kant. Det syns på dem, men de vet inte om det, än...

Za chwilę Boże Narodzenie. Jeden z najbardziej stresujących okresów w całym roku.

Za chwilę po nim Sylwester, fajerwerki, cekiny, wysokie obcasy, sztuczne rzęsy, zabawa do białego rana...

Chociaż wysłużone kolejnym rokiem eksploatacji ciało krzyczy, błaga o litość. O sen, o zdrowe jedzenie, o ruch, o chwile spędzone w naturze, lub w bezpiecznym domu, z bliskimi.

A po Sylwestrze czas na noworoczne plany i POSTANOWIENIA.

Och snart är det JUL, årets hetsigaste, jobigaste period med SKYHÖGA förväntningar.

Nästan direkt efter är det nyårsafton med gurmémiddagar, lösfransar och tunna strumpbyxor, fyrverkerier och fester till gryningen.

Fast det enda kroppen skriker efter är lite VILA. En PAUS. Sömn, bra kost, lagom mycket träning, utevistelse eller mysstunder inne med de närmaste. Jag tror att i Sverige är vi överlag bättre på att lyssna in kroppen. Tillåta oss själva att vila. Men mycket finns kvar att lära sig.

För snart ska man även tänka ut NYÅRSLÖFTEN.

Do końca tego roku będe pisała o WYPALENIU. Jeśli zadanie mnie nie przerośnie codziennie będzie można przeczytać o tym, co większość z nas rozumie, gdyby się zastanowiło, a co i tak ignoruje lub odkłada na później.

Ja już dziś życzę nam Wszystkim, żeby było jakieś POŹNIEJ.

Min tanke är att skriva om UTBRÄNDHETENS fula ansikte enda fram till årets slut. Om orken är med mig.

Man kommer få läsa om det som alla egentligen begriper, om de skulle fundera en stund, men som vi så lätt lämnar till senare.

Idag redan önskar jag oss alla att det ska finnas ett SENARE till oss alla!

Proszę serdecznie o czytanie z uwagą.

Zachęcam do refleksji i dzielenia się z innymi potrzebującymi.

Tak, żeby nasze noworoczne postanowienia na 2015 miały ludzką twarz. I serce.

I żeby nas Wszystkich czekało jakieś później.

Zapraszam!

Läs och ta till er. Dela gärna med er till dem, som kanske behöver en varningssignal.

Tanken är att skapa 2015-nyårslöften med hjärtat.

Häng med :)   

Love and peace within!   

Wiesz, jak to jest?

Opadasz bez sił na sofie, zakladasz stopy na stół, bierzesz w dłoń druty albo krzyżówkę, książkę, oddychasz głęboko i... dzwoni telefon!

Du vet hur det kan vara.

Du sätter dig i soffan, med en bok, ett korsord eller stickor,  slänger upp fötterna på bordet och... telefonen ringer!

Albo...

Nalewasz kubek gorącej kawy, wyjmujesz ciasteczko, czujesz, jak jakaś tajemnicza siła przyciąga twoje pupsko w stronę krzesła przy kuchennym stole. Marzysz o chwili cudownego połączenia tych dwóch. O chwili, kiedy ból zmęczonych całodziennym bieganiem nóg nagle zelżeje, zacznie się rozpływać, ulatniać, aż wreszcie zelżeje, i... zamek w drzwiach pralki w łazience mówi klik, pranie gotowe, można rozwieszać!

Eller...

Du heller upp en kopp kaffe, tar fram en kaka, känner dragningskraften mellan dina skinkor och stolen vid köksbordet. Du drömmer om detta ögonblick, när de äntligen möts. Och... så blir tvättmaskinen klar!

Przykłady można mnożyć. Każdy ma własny zestaw irytujących chwil, kiedy coś staje nam na drodze do odpoczynku, zrobienia czegoś dla siebie.

Alla har sina egna exempel på frustrerande ögonblick som drar uppmärksamheten från oss själva.

Pytanie:

Co wtedy robisz?

Ja wiem, co ja robiłam pierwsze 33 lata mojego życia. No, może nie wszystkie. Zaczełam pewnie dopiero gdzieś po zerówce...

Nigdy nie dawałam sobie PIERWSZEŃSTWA. Telefony trzeba było odbierać, pranie rozwieszać, na pytania odpowiadać, pomagać, zakładać czapkę i szalik i wychodzić na mróz dla kogoś, wsiadać w samochód i jechać na drugi koniec miasta...

Frågan är, vad gör du i dessa ögonblick?

Jag vet vad jag har gjort de första 33 åren av mitt liv. Jag själv har aldrig haft FÖRTUREN. Telefonen, tvätten, andras behov, vad som helst, gick alltid i första hand...

I o ile drugi człowiek w potrzebie to oczywiście priorytet bezdyskusyjny, to...

Wyjawię Ci pewną TAJEMNICĘ. To musi być jakaś dobrze chroniona tajemnica, skoro ja się dopiero o niej dowiedziałam niedawno!!!

Te telefony, te pralki, zakupy i pytania zwykle MOGĄ POCZEKAĆ.

Zgodnie ze wspanialą zasadą "kiedyś wszystko poukładam, teraz sie położę na tym". Kiedyś mnie śmieszyła, jako niedorzeczna ta piosenka. Dziś mnie cieszy, jako... obalająca mity! Liberalizująca!

My, Ty i ja, też jesteśmy czasem człowiekiem w potrzebie.

Att sträcka fram en hjälpande hand mot den som behöver oss kommer alltid i första hand, utan tvekan. Men jag har upptäckt något nyligen: ALLT ANNAT KAN VÄNTA!

Plus, VI, du och jag, kan också vara en människa i behov. Så varför inte sträcka den hjälpande handen mot sig själv ibland?

Jedyne, co czekać nie może to nasze zdrowie, nasze dobre samopoczucie, odpoczynek.

Weźcie sobie to do serca w ten weekend.

Det enda som inte kan vänta är vår hälsa, välmående, vila.

Tänk på det nu när helgen är här.

Za dwa tygodnie Boże Narodzenie. Święta DAWANIA.

Czego?

Komu?

Za jaką cenę?

Det är två helger kvar till Jul. Årets roligaste tid då man ska GE BORT så mycket.

Vad vill DU ge bort?

Till vem?

Och till vilket pris denna jul?

Fundera på det vet jag. Det finns fortfarande tid.

Dobranoc.

Natti!

Love and peace within!   

Powinnam poświęcić CODZIENNIE kilka chwil na refleksje związane z moim stanem. Słyszałam tę radę niezliczoną ilość razy. Podoba mi się, owszem! tylko, jakoś nie potrafi się zakorzenić. Próbuje od miesięcy. Ten zwyczaj ma mi pomoć uczyć się na moich własnych błędach, zaobserwować, w jakich sytuacjach najlepiej sobie radzę. Ma rzucić snop światła na moje schematy mojego działania. Żadna wyższa matematyka. Proste i na pewno skuteczne!

Ale do tej pory nie udało mi się jeszcze.

Przyczyny znam dobrze.

I dociera do mnie wreszcie, że dziś stare wymówki tracą swoją moc.

MYŚLĘ, że teraz już sobie poradzę!

Dziewięć (9!) miesięcy temu napisałam:

"Czytam, ucze sie, pozwalam sie prowadzic madrym wskazowkom, coraz wiecej ucze sie o sobie.

Towarzysza calemu temu procesowi niebywale emocje.

To jak nauka rzemiosla, np. rzezbienia w... drewnie ;) Najpierw widzisz tylko sterte wior i czujesz bol w miesniach, odciski... to meczace i juz chcesz zrezygnowac, az nagle, zaczynasz zauwazac zarys ludzkiej sylwetki.

Moze nawet dzielo sztuki..."

A dziś zaczynają przed mymi oczyma majaczyć pierwsze ludzkie kształty...

Nie poddawajmy się NIGDY! To, co nie było możliwe jeszcze wczoraj może stać się możliwe już jutro!

Jag borde reflektera över mitt mående DAGLIGEN. Det har jag hört flera gånger. Och ja! jag tycker att det vore bra, men det BLIR ALDRIG AV.

Jag har i flera månader kämpat med att få det att funka . Det ska hjälpa mig att lära mig av mina misstag och se vad det är som funkar bäst. Belysa mina beteendemönster, etc.

Men det har inte gått hittils.

Jag anar varför.

Och jag anar att det är dags att slopa dessa ursäkter nu.

Jag TROR att jag KLARAR AV DET nu!

För NIO månader sedan har jag skrivit nedan:

I am reading, learning, I let myself be guided, and I am finding out more and more about myself.

It is exciting.

Like a handcraft that you try to master, like sculpting in wood maybe. First you can only see wood chips all over the place and all you feel is pain in your muscles... it is exhausting and you want to give up every now and then, but one day a human silhouette starts showing itself.

Maybe even a work of art... 2014.03.15

Nu börjar jag se de första mänskliga dragen...

Vi ger aldrig upp, eller?! Det som var omöjligt igår kan vara möjligt imorgon!

Love and peace within!   

Wczoraj napisałam:

chyba trzeba się nauczuć chcieć wszystkiego i niczego jednocześnie.

Pięknie się urządziłam. Jak ja mam to teraz wytłumaczyć?

Największą tajemnicę istnienia, która sama dopiero powoli odkrywam.

To tak, jakby raczkujący fąfel uczył innych CHODZENIA.

Spróbujmy!

Co to jest pragnienie wszystkiego i niczego jednocześnie?

To:

wyzbycie się potrzeb EGO

innymi słowy 

wyzbycie się potrzeby uznania na rzecz działania z potrzeby serca, z chęci sprawienia choć maleńkiej rożnicy na świecie nie spodziewając się poklasku

jeszcze innymi słowy

wielkość, skromność i akceptacja w jednej osobie.

Dzięki temu nawet sama potrzeba bycia doskonałym, zejdzie na drugi plan. A celem życiowym będzie ŻYCIE samo, przyżywanie go tu i teraz NAJLEPIEJ JAK SIĘ POTRAFI, w tej ROLI jaką ono tu i teraz dla nas ma.

Czyli im mniej się WALCZY a bardziej PODDAJE życiu, tym więcej dobrych rzeczy da się osiągnąć.

A przynajmniej oszczędzimy sobie w ten sposób sporo frustracji, jeśli coś nie idzie po naszej myśli. Dzieki temu możemy trzeźwiej ocenić sytuację i działać dalej z miejsca w sercu, które przesycone jest AKCEPTACJĄ.

Można to też nazwać ELASTYCZNOŚCIĄ w ustalaniu konkretnych, mierzalnych CELÓW na przyszłość (chyba, że jest się szefem działu finansów!) Ponieważ ślepe zapatrzenie w nie stresuje i podjudza do walki, do konkurowania z innymi (nawet w byciu dobrym!). Do działania z potrzeby zaspokojenia swojego EGO.

I koło  się zamyka...

Dlatego najlepiej się żyje pragnąc wszystkiego i niczego jednocześnie. Zadaniem na weekend będzie zaaplikowanie tego na swoją własną sytuację życiową. Jeśli się chce :)

(Na załączonym obrazku - dziś rano! - chcę uratować ludzkość przed chorobą wypalenie oglądając bajki dla dzieci i walcząc z uczuciem frustracji, że "nic się nie dzieje". A przecież każdy widzi, że się dzieje!)

Igår sa jag:

man kanske måste lära sig att vilja vara allt och inget samtidigt?

Det var nog inte så smart av mig. Att försöka förklara livets största gåta som jag själv inte riktigt förstår. Det är som att själv bara ana hur man kryper men försöka snacka om hur det är att GÅ.

Men jag försöker iaf!

Vad betyder att önska allt och inget på samma gång?

Det är att:

inte låta EGOT styra

med andra ord

att agera utan att jaga andras erkännande, att låta det genuina behovet att göra någon skillnad styra

det är också som en salig blandning av

storhet, ödmjukhet och acceptans.

Där blir storheten inget mål i sig. Målet blir att LEVA IGENOM livet SÅ BRA SOM MAN FÖRMÅR  i den ROLLEN som livet givit oss just här och nu.

Att KÄMPA mindre och FÖRLITA sig mer. Det har större skapande kraft. Om inget annat slipper man en massa frustration att det inte blivit som vi har tänkt oss. Från en plats av ACCEPTANS tar man klokare beslut.

Man kan även kalla det att vara FLEXIBEL med att sätta upp framtida MÅL, de mätbara och konkreta (gäller ej ekonomichefer!). Om man stirrar sig blind på utfallet långt fram kan man lätt bli stressad eller börjar konkurrera med andra (även i godhet!) och då låter man EGOT styra. Och så är cirkeln sluten...

Därför är det bäst att vilja allt och inget på samma gång. Helgens utmaning blir att applicera det på ens egen livssituation. Om man vill :) 

(På den bifogade bilden - tagen imorse! - vill jag rädda mänskligheten från ännu mer utmattning medan jag kollar på barnfilm och kämpar emot känslat att "ingenting händer". Men vem som helst ser ju att det händer massor!)

Love and peace within!   

Jag har aldrig gjort en månadsrapport förr. Inte i det vanliga livet och desto mindre för bloggens skull.

Men idag är jag tvungen att säga några ord om den så omtalade, hemska, outhärdliga novembermånaden, som vissa kallar den.

Personer som lider av utmattning behöver, eller iaf borde göra sådana dagligen.

Nigdy jeszcze nie robiłam miesięcznych podsumowań. Ani w życiu codziennym, a tym bardziej na potrzeby bloga. Jako, że blog traktuje o walce z wypaleniem, jestem wręcz zmuszona do udokumentowania tego, co wydarzyło się w trakcie minionego, ponurego, okropnego, znienawidzonego przez niektórych miesiąca listopada. Przy wypaleniu powinno się takie podsumowania robić codziennie.

 
Jag har lyckats med att:
W listopadzie udało mi się*:
 

• Arbetsträna
• Pracować

• Skriva en text till Polens största dagstidnings helgbilaga som blivit publicerad
• Napisać tekst do wysokich obcasów

• Kammat hem två priser för den texten också
• Zgarnąć za niego dwie nagrody

• Delta i ett 21 dagars meditationsprogram by Oprah W och Deepak Chopra
• Wziąć udział w 21-dniowym programie medytacyjnym Oprah W i Deepak`a Chopry

• Skriva ett manus på 50.000 i #NaNoWriMo-tävlingen
• Napisać szkic powieści na 50.000 słów w konkursie #NaNoWriMo

• Gå på en teaterföreställning
• Pójść na przedstawienie teatralne

• Gå på ett disco!
• Pójść na tańce

• Gå på två middagar (en hos gamla goda vänner och en med ett alldeles nytt härligt gäng på landet)
• Pójść na dwie proszone kolacje (jedną o starych, dobrych znajomych i jedną z bardzo ciekawą, nową grupą ludzi z naszej “wsi”)

• Äta på restaurang 1 gång med en väninna
• Wyjść na kolację do restauracji z koleżanką

• Byta däck
• Zmienić opony

• Vara förkyld två gånger
• Dwa razy przeziębić się

• Ta hand om sjuka sonen.
• Zająć się chorym synkiem

• Gå upp 3 kilo i vikt.
• Przytyć 3 kilo.

Jag skulle aldrig klara mig utan stöd på hemmaplan. Tack Mathias och Anna <3

Nigdy by mi się to nie udało, gdyby nie wsparcie w domu. Dziękuję Mathias i Ania <3

Lycklig, stark och tacksam önskar jag er en bra december!

Szczęśliwa, umocniona wiarą we własną siłę i wdzieczna życzę Wam dobrego grudnia!

*Czy znacie jakąś alternatywę dla zwrotu “udało się”, która nie sugeruje, że człowiek miał zwykłego farta, tylko, że się autentycznie napracował? :)

Love and peace within!   

Słonie.

Mówi się, że małe przyczepiane są łańcuchem do metalowego słupka, żeby nie uciekały.

Najpierw walczą, ciągną, próbują się uwolnić. Z biegiem czasu przestają.

Potem można metal i łańcuch wymienić na kawałek sznurka i patyk, a dorosły, kilkutonowy słoń i tak się nie uwolni.

Nie będzie nawet próbował.

Elefanter.

Det sägs att de kädjas fast vid metallpinnar när de är små, så de inte rymmer.

De kämpar emot ett tag och sedan vänjer de sig. Slutar försöka att komma loss.

Sedan kan man ersätta kedjan med en pinne och ett snöre och en fullvuxen elefant kommer inte att försöka slita loss sig.

Dlaczego o tym piszę? Bo my ludzie robimy tak samo.

Jako dzieci słyszymy różne rzeczy, w domu, w szkole, od sąsiadki.

Widzimy różne zachowania, czerpiemy wzorce. Im częściej się coś powtarza, tym większa szansa (ryzyko?), że uznamy to za normę.

Och varför skriver jag om det här? För jag tror att vi människor gör precis likadant.

Som barn hör vi en massa saker; hemma, på skolan, hos grannarna.

Vi ser hur folk beter sig. Vi tar efter. Det som vi ser ofta kan bli på gott (och på mycket ont ibland!) vår egen vana.

Potem dorastamy. I żyjemy nierzadko to nasze dorosłe życie przywiązani do tego samego sznurka, jakim nas spętano w czasie dorastania.

Wierzymy w to, co nam ktoś dawno, dawno temu powiedział/wmówił.

Uznajemy to nieswiadomie i mimochodem! za prawdę uniwersalną, niepodważalną.

Sedan växer vi upp och tar oss igenom våra vuxna liv fastbundna med samma gamla snören.

Vi fortsätter att tro på samma gamla sanningar, någon annans sanningar, som vi aldrig ens ifrågasätter.

A wystarczyłoby lekko pociągnąc za sznurek...

I uwolnić się!

Och det skulle kanske räcka med att dra en aning åt ett nytt håll?

Och slita sig fri!

Nawołuję do wypróbowywania swoich "sznurków", więzów, pętli, łańcuchów. Może się już zdezaktualizowały? Może już w nie nie wierzycie? Może już nie służą Wam, może nigdy nie służyły, ale dopiero dziś macie siłę i odwagę, żeby je zerwać?

Ja walczę jeszcze z kilkoma. Ale powoli, powoli odrywam się od ziemi, i staję się latającym... słoniem? ...zebrą? Pegazebrą!!!

I jest mi BOSKO!

Jag uppmanar alla till att testköra sina "snören", bundenheter, kedjor, mm. De kanske har föråldrats? Ni kanske har slutat tro på dem innerst inne? De har kanske aldrig gynnat er ens? Det tar kraft och mod att bryta sig loss. Men det är SÅ värt det att prova! Man föds liksom på nytt!

Jag kämpar emot några av mina snören som är kvar. Har slitit mig loss från flera! Jag känner att jag sakta, sakta börjar lyfta och blir en flygande... elefant? ...zebra? Pegassss....zzzzebra!!!

Och det ROCKAR FETT!

Love and peace within!