Uslyszalam dzis w radio, ze 50 tysiecy dzieci i mlodziezy szwedzkiej rozpoczyna w tym tygodniu rok szkolny w stresie i leku przed mobbingiem.

Hörde på radio idag att 50 tusen svenska ungdomar kommer att börja skolan med ångest och rädsla för mobbning.

Przypomina mi sie natychiast szkola podstawowa. Ja, wielka dziewucha, ktorej glowa wystawala wysoko ponad glowy rowiesnikow.

Direkt ser jag mig själv i grundskolan. En riktig stor flicka med huvudet som sticker ut ovanför kompisarnas huvuden.

Nawet "pewna pani" z nauczania poczatkowego nie umiala powstrzymac sie przed komentarzem, ze moj sweterek chyba jest po mlodszej siostrze, bo mial troche za krotkie rekawki. Slowa, ktore do dzis mam w pamieci.

Inte ens en tokig fröken från nollan kunde låta bli och kommentera på mina för korta tröjärmar. Hon passade i nollan tänker jag idag men jag har burit hennes elaka ord med mig ända hit.

Strannie wyryte zaraz obok slowa WIELORYB, ktore nie raz slyszalam od chlopcow ze starszej klasy.

De finns lagrade bredvid ordet VALEN, som jag hört från äldre killar.

Zaraz obok wspomnienia upokazajacego kopniaka, ktory zaserwowal mi kolega w klasy na wycieczce do Ratusza w naszym malym miescie. Pamietam dokladnie w ktorym miejscu, na ktorej ulicy, do dzis...

Dla niego bezmyslne machniecie noga. Dla mnie zduszone w gardle lzy bolu i upokozenia. Zlosci, bezbronnosci, wstydu. Ciezar udawania, ze jestem cool i ze to nic takiego, bardzo smieszna zabawa moim kosztem.

De ligger i samma mörka minneshörn som en spark från klasskompisen på en tur till Stadshuset i vår lilla stad. Jag minns precis vilken gata vi gick på då. Jag minns hur jag försökte svälja tårarna och låtsades som ingenting. Kul lek killar, jag bryr mig inte. Fast jag skrek inombords av ilska, hjälplöshet och förödmjukelse...

Pamietam piekna kokarde wywiazana z czerwonego szalika przez moja starsza siostre, mojeg idola. I smiech mijajacych mnie starszych dziewczyn. Moje zmieszanie, zaklopotanie i kolaczace sie w glowie pytanie: dlaczego???? Przeciez jest taka piekna...

Jag minns en vacker roset som min stora syrra gjorde av min halsduk. Min syrra - min största idol. Och jag minns elaka skratt av äldre tjejer som gick förbi mig ovh pekade med fingrarna. Minns min sorg och förvirring, och en fråga som ekade i huvudet: men varför då? Den är ju sååå fin...

Na szczescie nie zawsze bylo tak zle!

Men det har inte bara varit skit!
Pamietam tez czasy bardziej szczesliwe, nawet jesli na zdjeciu wygladam, jakbym cierpiala na skurcz twarzy i krecia slepote:
Jag har haft lyckliga dagar, (år kanske skulle vara överdrift att säga ;) fast jag ser ut som om jag var både blind och förstoppad på nedan mild:

Z wieloma Ludzmi na tym zdjeciu nadal utrzymuje kontakt. Mamy cudne wspolne wspomnienia. Mam nadzieje, ze wybacza mi wystawienie ich na pokaz :-*

Flera personer från denna bild finns i mitt liv fortfarande. Jag har underbara minnen tack vare dem. Jag hoppas att de förlåter mig denna bild :-*

***

Pamietajmy, przez co przechodza nasze dzieci w wieku szkolnym. Ile kosztuje je odnalezienie wlasnego miejsca wsrod rowiesnikow, ile odwagi i sily potrzeba, zeby nie dac sie poniesc na fali jednakowosci.

Snälla, försök komma ihåg hur tufft det är för våra barn att ta sig genom skolåren. Vad det kostar att hitta sin egen plats i mängden, hur mycket mod man måste ha för att inte svepas med i "jag måste passa in" vågen.

Uczmy je w rownej mierze szacunku dla samych siebie jak i dla calego barwnego, ekscytujacego wachlarza osobowosci, (moze czasem osobliwosci) ktore spotkaja w zyciu.

Det är av oss som de lär sig att respektera sig själva lika mycket som de ska respektera den mångfald av individer som kommer att passera framför deras ögon under hela livet, och beröra dem.

Kazdy z nas ma takie samo prawo do szczescia i szacunku.

Vi har alla samma rätt att uppleva lycka och respekt.

Pamietajmy o tym i my sami. Dla nikogo nie jest za pozno :)

Kommer vi vuxna alltid ihåg det?
W uszach dzwiecza mi slowa: "jesli ktos ma potrzebe Cie skrytykowac, to prawdopodobnie jest rozczarowany swoim wlasnym zyciem".

Jag läste idag att de som är mest missnöjda med sina egna liv letar oftast fel hos andra och kritiserar dem.

Värt att tänka på tyckte jag iaf.

Szczesliwego Nowego Roku Szkolnego (wrzesien juz tuz tuz!) nam wszystkim!

Gott Nytt Skolår till Alla! :)

 

Kristiina

21 augusti 2014 21:28

Du är vacker Katia!

Kasia

21 augusti 2014 22:13

Och du är gullig Kris!
Nuförtiden tror jag mer på att när man är vacker inombords så lyser det igenom till det yttre och jobbar på det istället.
Det var fint att höra din röst idag. Kram.

 

koma

24 augusti 2014 16:06

ciekawy temat poruszylas,ja tak sie martwie o Zoske,polke we francuskiej szkole,narazie jest dobrze,mam nadzieje ze jak przyjdzie juz 'normalna'szkola damy rade i Zosienka znajdzie swoje miejsce posrod innych narodowosci....

Kasia

25 augusti 2014 12:30

Najwazniejsze, zeby wiedziala, ze Jej WARTOSC nie zalezy od Jej narodowosci, koloru skory czy najpiekniejszej sukienki.
Wtedy bedzie NIETYKALNA, nawet jesli stanie na jej drodze jakis pajac!
:)

Ten komentarz to SETNY komentarz na ZebraZone! Dziekuje

 

koma

26 augusti 2014 22:57

Ciesze sie ze setna jestem!
probuje Ja uczyc swojej wartosci,obym nie przedobrzyla,bo ja nie pamietam z dziecinstwa zadnych pochwal...

Kasia

27 augusti 2014 00:07

Bedzie dobrze! Nie martwie sie o Zoske :)
Bardziej sie martwie o nas...
Dzieki ze jestes i odpisujesz

 

koma

27 augusti 2014 20:57

Jestem i bede!czemu martwisz sie o nas?

Kasia

27 augusti 2014 21:07

Bo "nam" juz nic nie pomoze, oprocz terapii. ;)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...