Miałam zepsuć walentynkowe powietrze i napisać o tym, że czasem mówimy, że kochamy... z przyzwyczajenia, z rutyny. Nie zastanawiając się, czy ta miłość jest nadal aktualna.

Że nie poddajemy swoich uczuć i przywiązań rozrachunkowi? Nie EGZAMINUJEMY ich.

A może powinniśmy.

Bo wszystko jest w ruchu, prawie wszystko podlega zmianom. To dlaczego miłość ma być wieczna?

Niezmienna? Do końca życia?

Nawet, jeśli dziś mówimy "kocham ten film", może jutro lub za dwa lata nie będzie robił na nas takiego wrażenia? A to tylko film. A nie drugi człowiek, żywa istota, która cały czas ewoluuje, zmienia się, tak samo  jak Ty i ja.

A mimo to się kocha. Się trwa. Najczęściej.

Tanken var att just idag ifrågasätta vår vana att ta kärleken för givet. Utan att ofta och ärligt ställa sig frågan om den fortfarande är aktuell. Eller iaf likadan som vi minns den? Likadan som den var när den kom...

För allt är i rörelse, allt förändras. Varför ska då kärleken vara evig?

Oföränderlig? Orubblig?

Säg "Jag älskar denna film" idag. Imorgon kanske, eller om två år är inte den känslan lika stark. Och det är bara en film. Vad ska man då säga om känslor till en annan människa, som ständigt förändras, utmanas, formas om?

I Sverige är man duktigare på att ta tempen på kärleken, i överlag. Kanske tom lite för snabb för att dödsförklara den. Vad vet jag.

Miłość codzienna do drugiego człowieka jest jak obieranie groszku....

Dużo trzeba się napracować, dużo znieść, dużo plew odrzucić...

Vardagskärleken är som att skala gröna ärtor....

Det kräver mycket arbete och tålamod. Man kan behöva gå igenom mycket skit...

żeby wyłuskać to, co najcenniejsze, najsłodsze, życiodajne...

för att få känna smaken av det godaste, dyrbaraste, berikande...

Czy świadomie decydujemy, że zawsze warto?

Vet vi alltid skillnaden på vad som är vad? Hur ofta funderar vi på det?

...Nie mówię, żeby kwestionować miłość.

Mówię, żeby się jej przyglądać z podziwem i nie uważać za WIECZNĄ z definicji.

Na Wieczność trzeba pracować jak Wariat (oba przez duże W!!!).

Ale nigdy w pojedynkę...

Jag menar inte att ifrågasätta kärleken.

Jag vill bjuda till att titta på den med förundran MEDAN den varar. Istället för att låta den slockna. Bara sådär, medan vi gjorde något annat.

För den eviga kärleken måste man jobba som en galning!

Men kom ihåg en sak: aldrig får man kämpa ensam för det i ett förhållande.

Till M.

Love, love and love within!       

 

Maryla

15 februari 2015 10:49

Jestem pelna podziwu dla twojej wyrozumialosci,wytrwalosci i zrozumienia.Warto jest nad swoim zwiazkiem pracowac,rozwijac,polepszac. Bycie w zwiazku to rowniez ciezka praca nad samym soba.Ale czasami wyzej wymienione cechy nie wystarcza bo jak to sie mowi "do tanga trzeba dwojga".

Kasia

17 februari 2015 21:57

Ja czasem też jestem pełna podziwu dla mojej wytrwałości ;)
Związek dużo uczy, np tego, że drugi człowiek nie jest w stanie rozwiązac moich własnych problemów.
A kiedyś tak myślałam...
Mój mąż marzy o kursie tanga, jest półfinem :)

 

Mango

19 februari 2015 22:26

Go for it! To znaczy idz na kurs tanca jezeli tylko jest taka mozliwosc, teraz albo kiedys w przyszlosci. Tango jak slyszalam zbliza, pobudza i leczy, tak przynajmniej zachwalali je moi znajomi. Warunkiem jest zaufanie do drugiego, do partnera , ze utrzyma, ze nia nadepnie no i bedzie wystarczajaco blisko. No tylko trzeba dwojga do tego tanca, ale moze warto , moze to wniesie cos orginalnego. :)

Kasia

20 februari 2015 16:16

Taniec sam w sobie jest wspaniałym środkiem ekspresji.
Ja mam taką małą wadę - nie umiem dać się prowadzić ;)
I sama jestem tym depczącym.
Raczej wolę solowe występy na parkiecie. Chętnie dość pustym, dla bezpieczeństwa współtańczących ;)

 

Maryla

20 februari 2015 12:18

A ty o czym marzysz? Tez o kursie tanga?

Kasia

20 februari 2015 16:15

E tam, o kursie francuskiego marzę. Od dawna :)

A Ty? :)

 

Maryla

20 februari 2015 20:28

Zagłębić sie w tajniki yogi, nauczyć sie odnawiać stare meble,Santiago de Compostela marzy mi sie od lat. Pierwsze i drugie już powoli sie spełnia.

Kasia

22 februari 2015 22:37

Same piękne pasje!
Przechodzę regularnie pod oknami zakładu tapicerskiego przy Mariatorget, który prowadzą dwie młode dziewczyny. Ciagle coś majstrują, wypychają, przypinają, wygląda wspaniale!
Santiago de Compostela, kolejne marzenie mojego męża.
Ja się już napielgrzymowałam....
Za to wędrować, najchętniej samotnie, kocham nad życie :)

Från
    Kom ihåg mig
URL

Säkerhetskod
     

Kommentar

Widzę, że ciągle jeszcze jest sporo osób, które zaglądają tutaj :) Bardzo mi miło <3   Przypominam jednak, że nowe wpisy pojawiają się od ponad miesiąca pod innym adresem: www.blog.zebrazone....

Dzisiejszy wpis z nowej platformy bloga ZebraZone: www.blog.zebrazone.seDla tych, którzy jeszcze nie przyzwyczaili się do nowego adresu :)Bardzo ciężko pracowałam przez ostatnie tygodnie. Za ciężko.Tak ciężko, ...

Drodzy Kochani! Czas ruszać dalej. Czas wyjść poza granice strefy komfortu.   ZebraZone trzyma mnie w pionie. W głębi mojego najmiętszego serca wiem, że jest nas więcej, tych, którym utrzymywanie pion...

To mój przedostatni tekst na tej stronie.   Czterysta dziewięćdziesiąty czwarty. Ponad dwa lata karmienia tego wyrostka własną krwią, siłą. Wiarą. Że coś z niego wyrośnie. Że p...

Za chwilę wychodzę do pracy. W deszcz. To nic. To mi nie przeszkadza. Tylko brak czasu trochę naciska a tu ważny temat do poruszenia!   Czuję się w obowiązku ostrzec Państwa przed niebezpieczeństwem ...