Inlägg publicerade under kategorin SuicideZero

Av Kasia - 15 september 2015 10:04

Spostrzeżenie sprzed kilku dni: moje domowe placki ziemniaczane w godzinę zdobywają na fejsbuku więcej uwagi niż potencjalnie ratujące życie słowa o zapobieganiu samobójstwom zdołały zdobyć przez kilka dni.

Mam nadzieję, że to dlatego, że głupio tak lajkować posty, które traktują o śmierci.

I to tym bardziej takiej tragicznej.


Może być też tak, że ma się pewien wypracowany profil. Kto do cholery chce być kojarzony z gadaniem o samobójcach skoro na codzień sie pisze o kulinariach, pięknych podróżach, cudownych miejscach, modzie czy kulturze.

(Tak, do Was mówię, blogerzy, którzy macie dostęp do słowa, do szerokiej publiczności, a mimo wszystko nie korzystacie z tego przywileju dla zrobienia czegoś większego dla drugiego człowieka.)


Czyż nie jest tak, że wasi potencjalni odbiorcy muszą jednak być PRZY ŻYCIU, by móc się delektować całym pięknem tego świata?


800.000 ludzi odbiera sobie życie każdego roku. 1 osoba co 40 sekund. Czy da sie temu zapobiec?


Milczenie i udawanie, że problemu nie ma nie jest rozwiązaniem.


10 września, w dzień zapobiegania śmierciom samobójczym, byłam na konferencji poświęconej temu tematowi. W kolejce do kawy zapytała mnie Pani Danuta Wasserman, szef Sztokholmskiego Instytutu Prewencji Samobójczej, gdzie pracuję.

Tak sobie dziś myśle… Czy to ma jakiekolwiek znaczenie właściwie. Czy nie wystarczy, że  ja tylko najbardziej na świecie chcę, żeby ludzie przestali odbierać sobie życie. Żeby mogli się delektować tą modą, kuchnią, kulturą, naturą, jaką mamy na wyciągnięcie dłoni.


Rzeczy, które DA SIĘ zrobić by zapobiegać samobójstwom:

  • zmniejszenie dostępność metod 
  • spowolnienie biegu zdarzeń = danie drugiej szansy
  • słuchanie z empatią
  • zaalarmowanie policji lub 112

Na koniec:

Nie mów nigdy, że ktoś zdecydował odebrać sobie życie. Po tamtej stronie puszczają wszystkie hamulce i jest tylko czarna dziura. Tam nie ma wyborów… Pirjo Stråle,  z organizacji SPES która m.in wspiera rodziny samobójców.


Tak oto kończę mój mały cykl w tym tak niewygodnym temacie. Można odetchnąć z ulgą.

Pozostałe wpisy w temacie to Trzeba być cholernie silnym aby sie zdobyć na słabość! i ciężko i ponuro... wcale być nie musi!

Niech żyje człowieczeństwo!   

Av Kasia - 15 september 2015 10:00

Häromdagen har bilden på mina hemgjorda raggmunkar fått fler likes på facebook i bara en timme än de livsviktiga orden om självmordsprevention i vår närmaste omgivning har fått på flera dagar.

Jag hoppas att det är för att folk drar sig från att lajka saker som har med döden att göra.

Desto midre en sådan sorts död.


Jag förstår, det passar kanske inte i någons profil. Vem fan vill förknippas med självmord. Om man nu låt säga till vardags skriver om go´mat, resor, vakra platser, konst eller mode...

(Ja, jag menar era alla bloggare som har ordet, har uppmärksamheten, men ändå så vågar ni inte ta ert ansvar.)


För måste man inte vara VID LIV för att kunna njuta av alla dessa saker?


800.000 människor tar sitt liv varje år, det blir 1 var 40 sekunder. Kan man göra något åt det?


Att tiga om det, låtsas att det inte finns är inte lösningen.


Den 10 september var jag och lyssnade på en massa kloka människor på den suicidpreventiva dagen på ABF-huset. Danuta Wasserman, chef för NASP vid Karolinska Institutet frågade mig i kaffekön vad jag jobbade med....

Och det har inget med saken att göra, egentligen, det räcker att jag som människa mest av allt önskar att folk ska sluta ta livet av sig. Så att de kan njuta av all den goda mat, alla resor, mode och konst som finns till för oss.


Saker alla KAN göra:

  • begränsa tillgång till metoder
  • bromsa händelser = ge tid för eftertanke
  • lyssna med medkänsla
  • larma! polisen eller sjukvården

Och till sist:

Säg aldrig att någon VALT att ta sitt liv. Det är ett spärr som släpper och därefter är det bara svart. Där finns det inga val... Pirjo Stråle, SPES Riksförbundet för SuicidPrevention och Efterlevandes Stöd

 

Härmed avslutar jag för tillfället att diskutera detta obekväma ämne så alla kan slappna av och andas ut nu.

Mer i ämnet: Man måste vara djävligt stark för att visa sig svag!

Länge leve mänskligheten!   


Av Kasia - 10 september 2015 09:01

Europę zalewają uchodźcy. Zdania są podzielone.

Pomagać tak, ale komu? I gdzie?

To ci, którzy zostali na miejscu, w strefie wojny, potrzebują najwięcej pomocy. D z i e c i .

Zdezorientowane, opuszczone, straumatyzowane.


Ale ja dzis nie do końca o tym chcę mówić.

Dziś dzień poświęcony zapobieganiu śmierciom samobójczym. 

Kolejny temat nie do zniesienia.


Jednak w odróżnieniu od klęski wojny tutaj można dużo zrobić na własnym podwórku.


Statystyki mówią, że ryzyko samobójstwa rośnie w rodzinach, w których ktoś już targnął się na swoje życie.

  • Bo bezsilność i poczucie straty jest nie do udźwignięcia dla tych, którzy zostali.
  • Bo pęcherz tabu i strachu został przebity i oto pojawił się sposób na radzenie sobie ze słabością i z przeciwnościami losu.
  • Bo czasem mówi się o obciążeniu genetycznym skłonnością do depresji. Ale coraz częściej jednak pojawiają się głosy, które mówią o powielaniu schematów myślowych i postępowania, które doprowadzają do tych samych schorzeń w rodzinach.

I tu jest nasza szansa na poprawę!

 

To nie nowość, że w pewnym stadium dorastania dzieci robią wszystko odwrotnie niż ich rodzice.

To żadna też nowość, że w swoim dorosłym życiu te same dzieci powielają schematy ze swoich własnych domów:


Dzieci rodziców nie umiejących przyznać się do błędu będą ze strachu przed zdemaskowaniem swojej słabości zwalać winę na innych.

Dzieci rodziców nie umiejących przepraszać nie poznają oczyszczającej mocy przebaczenia ze strony drugiego człowieka.

Dzieci rodziców którzy wychowują wstydem nie będą rozumieć, że winę można zadośćuczynić. Że zły występek nie czyni z nas od razu złego człowieka.

Dzieci rodziców, którzy nigdy nie płaczą, którzy nigdy nie pokazują, że życie czasem potrafi nam zabić ćwieka i to wcale nie jest koniec świata... te dzieci cześciej będą się czuły pokonane i bezwartościowe jako dorośli. To te dzieci nie będa umiały poprosić o pomoc i to im jest poświęcony dzisiejszy dzień.


Ty - rodzicu, kolego, sąsiedzie, Ty - wzorze postępowania możesz swoją postawą zachęcić innych do mówienia o swoich problemach. Nie koniecznie Tobie bezpośrednio, ale specialistom, którzy potrafia pomóc profesjonalnie. Tutaj jest lista kilku miejsc, do których można się zgłosić.


Życzę zdrowia, zwłaszcza psychicznego, i Tobie i mnie!   

Av Kasia - 2 september 2015 10:31

September är här. Himmelen gråter.

Men det gör inget. Det finns viktigare saker.

I september pratar man extramycket om suicidförebyggande åtgärder. Den 10:e september är sedan 2003 den suicidpreventiva dagen världen om.


Jag har skrivit om självmord bland män fö ett tag sedan. Du kan läsa textren här. Sedan dess har jag jättesvårt att acceptera tanken om alla dessa meningslösa, för tidiga dödsfallen. Det lidande som finns hos människor som tar sitt liv för att sluta känna smärta och sorg. Det går att minska, rätta till, hjälpa.


Både du och jag vet hur det känns när man hamnar i mörker. Det händer oss alla. Och de flesta av oss klarar av att koma ut på andra sidan, tillbaka till ljuset igen, oskadda. Men inte alla. Om vi bara kan finnas till för dem som i rätt tid behöver ryckas upp ur mörker.

Varför ska psykisk ohälsa vara så läskig och skamlig?

Vi har alla ett psyke och varför ska dess åkommor behandlas annorlunda av samhället än ont i magen eller halsen?

 

Jag läser nu journalistens Alfred Skogbergs bok När någon tar sitt liv, tragedierna vi kan förhindra. Jag blir så gripen av berättelserna. Av ensamheten hos dem, som finns kvar efter närståendes suicid.

 

Det finns så mycket vi kan göra. Så enkelt som att våga fråga rakt ut när vi ser en människa som verkar må dåligt:

Har du tänkt på självmord? Planerar du det?


De kanske svarar ja, och då finns det en chans att sträcka fram handen, och dra upp dem ur skiten!


Forksningen säger att prata öppet om självmord ger inte upphov till fler självmord. Det gör att folk vågar be om hjälp. Vänder sig till någon de litar på. Tänker om.


Det finns ställen på nätet där man kan få hjälp. T.ex.:

UMO för ungdomar och unga vuxna.

En kostnadsfru hjälplinje hos Vårdguiden för den som bär på någon börda. Det finns även råd för den som vill förhindra  en tragedi.


När det är för sent och självmord är ett faktum kan de efterlevande hitta stöd bland medlemar på SPES.


I Sverige finns det NASP, Nationellt centrum för suicidforskning och prevention av psykisk ohälsa.

En ideell organisation SuicideZero finns och arbetar aktivt för att förebygga de meningslösa döden. De finns även på fejsbok.

Den 10 oktober kan man delta i ett lopp, Mental Health Run, och stödja SuicideZero-rörelsen. Jag tänkte springa om den stukade foten tillåter. Är det någon som vill hänga på?


Snälla, dela detta med så många som möjligt.

Våga fråga hur din vän mår efter skillsmässa eller uppsägning, eller annat jobbigt i livet.

Våga berätta för någon när du själv mår dåligt och inte orkar mera.

Det finns ingen skam i att vara svag. Man måste vara djävligt stark för att visa sig svag!


Love and peace within! :-*

Av Kasia - 1 september 2015 18:49

Wrzesień już.

Młodzież z niechęcią chyba jednak powitała pierwszy dzień szkoły. A może tylko szkoda im kończących się wakacji.

Rocznica wybuchu Drugiej Wojny Światowej. Też żadna radość. Chociaż grała pewnie jakaś okriestra dęta. Bo to ważne. Pamiętamy, wspominamy, oddajemy hołd.


Wrzesień to też miesiąc szerzenia świadomości dotyczącej chorób psychicznych i samobójstw.

Od 2003 roku 10 września to Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom.


W czerwcu pisałam krótko o samobójstwach wśród mężczyzn tutaj.

Myśli na temat zapobiegania samobójstwom powracają do mnie jak bumerang od miesięcy:


Jak obalić tabu związane ze zdrowiem psychicznym?

JAK udało się nam Polakom słowu PSYCHICZNY nadać negatywne brzmienie??? Przecież każdy ma psychikę.

Dlaczego więc tak bardzo boimy się zaglądać sobie pod czaszkę?

i w końcu...

Jak zatrzymać falę bezsensownych, przedwczesnych śmierci samobójczych?

 

W katolickiej Polsce to grzech, owiany czarnym dymem wstydu i wygnania spod skrzydeł kościoła. Coś, o czym się nie mówi, chociaż właśnie to jest nam jako społeczeństwu najbardziej potrzebne.

Wstyd i milczenie niczego nie rozwiąże.

Informacja o prewencji, próba zauważenia i zrozumienia ludzi, którzy czują się źle - może zmienić  w s z y s t k o!


Zapytaj wprost osoby, o którą sie martwisz, jak się czyje i czy ma myśli samobójcze. Możesz w ten sposób otworzyć furtkę do dialogu o problemie, dać odwagę do wyznania prawdy. Pomóc tej osobie przeżyć.


Kto z nas nie odwiedza co jakiś czas miejsca zwanego czasem dołem czy czarną dupą (przepraszam!)? Większość z nas potrafi się z tych ciemnych miejsc wykaraskać o własnych siłach. Ci, ktorzy zostają tam na dłużej tracą z oczu światełko nadziei, poddają się  b e z n a d z i e i  i tylko dzięki pomocy z zewnątrz mogą znów obiektywnie i jasno spojrzeć na świat.


Taka pomoc istnieje, np. tutajdla wierzących pogotowie duchowe 24h/dobę. Zielona lampka wskazuje na mapie, gdzie znajduje się kapłan, z k†órym można porozmawiać przez telefon.

Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży ma swoją stornę tutaj

Jest też coś takiego jak ośrodki interwencji kryzysowej w całej Polsce. Ich listę znajdziesz tutaj.


Przerażajace są natomiast źródła takie, jak to, portal bankier.pl, który kończy artykuł o statystykach dotyczących samobójstwach słowami: "Depresja jest chorobą psychiczną, która może prowadzić do śmierci." I koniec! Żadnych wskazań, gdzie można sięgnąć po pomoc, gdzie można szukać nadziei. Potworny i smutny przykład braku odpowiedzialności społecznej mediów. Niestety.

 

***

A co z ludźmi dotkniętymi tragedią utraty najbliższych poprzez samobójstwo. Zdobycie się na odwagę mówienia o tym, co ich spotkało, pomaga w procesie godzenia się ze stratą, z poczuciem, że nie zrobiło się wystarczająco dla bliskiej osoby, że nie udało się zapobiec tragedii... Podobno wystarczy obecność, chwila uwagi i umiejętność słuchania ze strony otoczenia.

Wyczytam to w książce szwedzkiego dziennikarza Alfreda Skogsberga "Kiedy ktoś odbiera sobie życie, tragedie, jakim możemy zapobiec." Bardzo przejmująca lektura.

  

Tutaj w Szwecji działa organizacja SuicideZero pracująca nad zredukowaniem liczby samobójstw. w Sztokholmie 10 października (w Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego) odbędzie się 5-kilometrowy bieg Mental Health Run na rzecz zdrowia psychicznego i właśnie zapobiegania samobójstwom.

Mam nadzieję, że pobiegnę, mimo dokuczającemu nadal zwichnięciu stopy. Ktoś chętny?

Ruch na świezym powietrzu bardzo pomaga zrobić porządek w głowie.


Proszę, podziel się tymi słowami ze wszystkimi, na których Ci zależy.

Jesli sam/a czujesz, że potrzebujesz pomocy nie zawahaj się wyciągnąć ręki o pomoc.

Słabość, to żaden wstyd. Trzeba być cholernie silnym aby się zdobyć na słabość!


Życzę Ci sił i porządku wwnętrznego. :-*

Presentation


Embracing the NOW, Zebra-style.

Links

Ask Kasia

16 besvarade frĺgor

Latest Posts

Categories

Archive

Guest Book

Calendar

Ti On To Fr
       
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
<<< Juli 2016
>>>

Tidigare år

Search

Statistics


Skapa flashcards